Και κάπως έτσι ο κόσμος μου είχε αρχίσει να συρρικνώνεται επίκινδυνα...
Οι μέρες είχαν αρχίσει να μικραίνουν αισθητά.. οι στιγμές να λιγοστεύουν... Τα όνειρα έμοιαζαν λειψά στην ακατάσχετη ροή του νου... Οι αισθήσεις, κυριευμένες από την αδράνεια της ψυχής, έκαναν το κάθε τι να μοιάζει μακρινό, θολό κι απρόσιτο... Ο χρόνος κυλούσε ανεμπόδιστα, με εμένα να στέκομαι απέναντι.. σιωπηλός θεατής.. να τον βλέπω να με προσπερνά χωρίς ν' αφήνει κάτι πίσω... Δέσμια του εαυτού μου... Φυλακισμένη του είναι μου... Κι η καρδιά μου, τόπος ξερός, αποκομμένος από συγκινήσεις...
Κι ήρθες εσύ, σαν τη βροχή.. απρόσμενη αλλαγή.. να δώσεις ξανά ζωή σε ότι με χαρακτηρίζει... Και μ' ένα σου άγγιγμα ξύπνησες τις πιο απόκρυφες επιθυμίες μου... Με μια σου λέξη κατέρριψες όλες τις άμυνες μου...
Μηδενική αντίσταση.. μηδενική αμφιβολία.. μηδενική ανυποταγή... Άπλωσες το χέρι σου γυρεύοντας το δικό μου... Πάρτο λοιπόν...
Εγώ αφήνομαι... Εσύ οδήγησε με...
Χαλάλι ότι προκύψει...
6 σχόλια:
Οτι καλυτερο που μπορει να συμβει στον ανθρωπο. Να βρεθει καποιος που θα σε παρει και θα σε παει αλλου.. Ειμαστε σε μια παρομοια κατασταση:))
Μαρουλοφιλακια!
Ναι, είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί...
Εγώ όμως δεν είμαι όντως σε μια τέτοια κατάσταση... Απλώς παίρνω έναυσμα από συναισθήματα και καταγράφω σκέψεις...
Χαίρομαι πάντως που εσύ ζεις κάτι τέτοιο...
Φιλιά...
Να αφήνεσαι.Στο γνωστό μα και στο άγνωστο
Σε ό,τι σε αγγίζει.Έστω και σαν σκέψη.Σαν εικόνα.Σαν ανάσα
Χωρίς αντιστάσεις
Χωρίς αμφιβολίες
Απλά με ψυχή.Και κορμί..
φιλιά πολλά
υ.γ. επιτέλους!!!!!!!!!!!!!
Το προσπαθώ... όσο μπορώ κι όσο αντέχω προσπαθώ να αφήνομαι...
Πολλές φορές όμως αφήνω σκέψεις, αμφιβολίες και την αστεία μου λογική να μπαίνει στη μέση...
Φιλιά...
υ.γ. Ας είναι καλά αυτός που μου άνοιξε τα μάτια! :)
Η αίσθηση της σιγουριάς σε κάνει να αφεθείς αλλά και η λαχτάρα! Το δύσκολο κομμάτι είναι όταν το άτομο στο οποίο αφήνεσαι δεν είναι πια εκεί να σε πιάσει και το μόνο που πρέπει να κοιτάξεις είναι οι πληγές που σου άφησε η πτώση!
Υπέροχο κείμενο.
Μπράβο σου!
:)
Δεν μπορείς να φανταστείς το πόσο συμφωνώ μαζί σου...
Όταν το άτομο στο οποίο υπολόγιζες και στηριζόσουν δεν είναι εκεί για να σε πιάσει, τότε είναι που γκρεμίζεται το σύμπαν σου και που το να αφεθείς ξανά φαντάζει πολύ δύσκολο... Είναι επίσης η στιγμή που πρέπει να φανείς πιο δυνατός από ποτέ, αρχικά για να σταθείς μόνος σου και εν συνεχεία για να βρεις τη δύναμη να αφεθείς και πάλι...
Σ'ευχαριστώ πολύ...
Φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου