Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Απογύμνωση...

Αθέλητα τοποθετημένος σ' ένα λαβύρινθο μικρών εφήμερων στιγμών, βαθιά και περίεργα όμορφων. Κατ' επιλογή ριγμένος σε θάλασσα από βλέμματα, σε χείμαρρο από αγγίγματα, σε καταιγίδα από λέξεις.
Πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται, σε ποια ρωγμή του χρόνου έκανε ετούτη τη βουτιά; Και με κομμένη την ανάσα λίγο ακόμα ζητάς, παρακαλείς για λίγο βύθισμα ακόμα.
Γύρω θεριεύουν τα γκρίζα της πόλης, έξω οι βουές και η σκόνη συνεχίζουν. Κι εσύ ψαρεύεις ξέπνοα φιλιά και επαφή με κάτι χέρια παγωμένα. Ακολουθείς σκυλίσια σχεδόν βήματα ακαθόριστων διαδρομών, ταξίδια ακαθόριστων κατευθύνσεων.
Χορεύεις ξέφρενα πάνω σε μελωδίες άγνωστες που τις κάνεις ολόδικες σου, και σε ήχους οικείους που άξαφνα λαμβάνουν νέες διαστάσεις.
Χρωματίζεις τις ανατολές σου από την αρχή με μπογιές αδοκίμαστες, παραδομένος στην έξαψη της δημιουργίας.
Γεύση αλλόκοτη κι αλλιώτικη, πέρα απ' τα όσα μέχρι τώρα έχεις δοκιμάσει. Και η γουλιά από το γνώριμο και απαράλλαχτο, έχει κι αυτή μιαν άλλη νότα πλέον.
Μυρωδιές που πλημμυρίζουν το δέρμα, ανάσες που ζεσταίνουν την αγκαλιά. Πρωινά που ξυπνάνε και γαληνεύουν τα μάτια.
Και στέκεις εκεί, γνήσια παρών, ολοκληρωτικά δοσμένος στη συνείδηση του τώρα. Με το μυαλό θολό και συνάμα τόσο διαυγές, μέσα στο βίωμα ενός θαύματος σε καιρούς αλλόκοτους. Στέκεις καθάριος μέσα ως μέσα, έτοιμος να ριχτείς σε μια μάχη δίχως σκορ, σε μια πάλη δίχως νικητή. Στέκεις εκεί χωρίς καμία τύψη, καμία ενοχή, χωρίς δεύτερη σκέψη ή σώμα μετανιωμένο.
Μένεις ορθάνοιχτος και έτοιμος να υποδεχτείς το μαζί, να κλείσεις το μάτι στο θέλω σου και να τζογάρεις με τα πρέπει σου μέχρι τελικής πτώσης.
Έτοιμος για ένα δούναι και λαβείν απροσδιόριστης καταμέτρησης, με το αποτέλεσμα να σε αφήνει αδιάφορο. Έτοιμος για ένα ρίσκο χωρίς επιστροφή. Έκθεση και λύτρωση, αγκομαχώντας να αρπάξεις όσα περισσότερα όμορφα μπορείς. Έτοιμος να ανοίξεις δίχως σκέψη στο μετά, δίνοντας και δείχνοντας και ξορκίζοντας τη φωνή του ελάχιστου εαυτού σου.
Έτοιμος να αποδείξεις πως αν θες, δε μένουν τείχη απόρθητα, δεν κάνει ζουμ η κάθε μέρα στην πληγή.
Έτοιμος να υπάρξεις στέκεις εκεί, γυμνός τελείως...