Τρύπωσες στη χαραμάδα του μυαλού μου και ανέτρεψες όλα τα δεδομένα του... Εξαρτημένη και αδύναμη αισθάνομαι... Απελπισμένη σου ζητώ..
..να με κάψεις στη φωτιά σου.. να με λιώσεις στη λάβα σου.. να με σκορπίσεις στον αέρα σου.. να με θάψεις στη γη σου.. να με πνίξεις στον ωκεανό σου.. να με ενώσεις με το είναι σου.. να με αγγίξεις.. να με σφίξεις.. να με γδάρεις.. κι ας πονέσω.. να με συνεπάρεις.. να με απογειώσεις.. να με τρελάνεις.. αφήνομαι... να με κάνεις να παραδοθώ.. να παραληρώ.. Παραδίνομαι...
Πόθησε με.. ταξίδεψε με.. ελευθέρωσε με.. τελείωσε με.. Παραδίνομαι...
Για μια στιγμή.. για μια νύχτα.. για μια ζωή...
Παραδίνομαι, μ' ακούς;...
Παραδίνομαι...
(Έμπνευση η φράση του issallou σ' ένα σχόλιο που μου έκανε: "και η μουσική να περνάει ξώφαλτσα από την χαραμάδα του μυαλού μου και να χάνομαι..."
Ευχαριστώ...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου