Σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό σου.. Βροχή απλώνεται στον κόσμο σου... Ή μήπως είναι μόνο στα μάτια σου;... Ένα αναπάντητο γιατί.. ένα μισοειπωμένο όχι κι ένα ανείπωτο ναι... Θάλασσες κατακλύζουν τα όνειρα σου.. απύθμενες και σκοτεινές.. επιβλητικές και άγρια όμορφες... Ή μήπως είναι η ψυχή σου που μοιάζει αγριεμένη;... Ένα ανελέητο κυνηγητό.. μια αέναη αναζήτηση γαλήνης.. ανάγκη για μια στιγμή αναλγησίας μέσα σ' έναν αιώνα πόνου... Αγκάθι στο βυθό του μυαλού σου.. αχτίδα στην αυγή της φαντασίας σου.. φως στον ορίζοντα της σκέψης σου.. αύρα στην ακινησία της τόλμης σου.. ένταση στις χορδές της αντοχής σου.. όαση στην έρημο των συναισθημάτων σου.. ώθηση στα όρια της λογικής σου...
Χαμένη στ' όνειρο.. παγιδευμένη στο πρέπει.. αναπολώντας το πριν.. παλεύοντας για το τώρα.. ελπίζοντας για το μετά... Αναμοχλεύοντας συμπεριφορές.. μεταμορφώνοντας συνειδήσεις...
Τα χέρια στους ώμους σου.. οι ώμοι στα γόνατα σου.. τα γόνατα στο κεφάλι σου... Και όλη εσύ.. στο κενό...
Εκεί αιωρείσαι.. ύπτασαι.. αναμένεις... Τα όμορφα και τα άσχημα που θα 'ρθουν.. θα μείνουν ή θα προσπεράσουν... Έτοιμα όπως και να 'χει να βιωθούν... Έτοιμη κι εσύ να τα ζήσεις.. με όποιο κόστος.. με όποιο τίμημα...
Καλή αναμονή... Και μην ξεχνάς... Αξίζει το ταξίδι...
(Ατελείωτες, αυτό το πρωινό, οι εικόνες στο μυαλό μου...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου