Ανάγκη...

Θέλω να νιώσω κάτι έντονο και δυνατό.. κάτι το απροσπέλαστο...
Να αγαπήσω και να αγαπηθώ.. τόσο, που να μην το αντέχει το σώμα μου.. που να πονάει η καρδιά μου... Θέλω να βιώσω κατανόηση, αλήθεια, στοργή, πάθος, λατρεία...
Να δώσω και να πάρω... Να γελάσω και να κλάψω... Να ενθουσιαστώ... Να κάνω νάζια σα μικρό παιδί που αναζητά την προσοχή... Θέλω να νιώσω χάδι που θα διεισδύσει στη ψυχή μου... Θέλω να ζήσω εξάρτηση που θα ταράζει τα βράδια μου.. έρωτα που θα ζωντανεύει τις νύχτες μου...
Μου λείπει ένα χέρι πάνω στο δικό μου.. μια αγκαλιά που να με κλείνει ολόκληρη μέσα της.. ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις.. ένα φιλί που να ξεχειλίζει επιθυμία.. ένα σώμα που να δένει απόλυτα με το δικό μου...
Ξέρω... δεν θα έπρεπε να εξαρτιέμαι από κανέναν.. δεν θα έπρεπε να βασίζομαι σε άλλους για να νιώθω ολοκληρωμένη...
Το παραδέχομαι όμως... Μια τέτοια σχέση με γεμίζει... Και μου λείπει... Και την προσδοκώ...
Λάθος;... Ίσως... Αδυναμία;... Πολύ πιθανόν... Και κάτι άλλο όμως...
Αλήθεια... Μεγάλη αλήθεια...