Βαρέθηκα...
Είναι το μόνο που μπορώ να πω αυτές τις ώρες...
Βαρέθηκα να ζω ξεχασμένη στις αναμνήσεις μου.. χαμένη στα παραμύθια του μυαλού μου... Να αναπολώ στιγμές που ανήκουν στο παρελθόν.. να βλέπω το νόημα μόνο σε όλα όσα πέρασαν και έφυγαν...
Βαρέθηκα απλά να επιθυμώ αντί να βιώνω...
Θέλω τόσα πολλά αλήθεια;... Να βγω από την αδράνεια που με κυριεύει ζητώ... Από αυτό το συναίσθημα που γεμίζει το είναι μου.. που ενώ συμπληρώνω αφυκτικά την καθημερινότητα μου, νιώθω πως δεν κάνω τίποτα, καιρό τώρα... Ίσως γιατί δεν κάνω το πιο σημαντικό... Δεν νιώθω...
Να νιώσω θέλω.. κάτι νέο, κάτι δυνατό, κάτι που θα δώσει νέα διάσταση στο σήμερα, στο αύριο, στο τώρα... Κάτι που θα πονέσει ακόμα.. θα είναι κι αυτό κάτι...
Ξέρω... ξέρω πως τα πράγματα δεν τα κυνηγάμε, έρχονται από μόνα τους εκεί που δεν το περιμένουμε... Πότε όμως;... Ξέρω πως για να έρθουν, πρέπει κι εμείς να είμαστε ανοιχτοί απέναντι τους... Τι μπορεί να κάνω λάθος;...
Μια ανάσα ζητώ... για να βγω από αυτά που με πνίγουν...
17 σχόλια:
Και που νιώθω,τί;
Τί στ΄αλήθεια αλλάζει;
Κι απ΄ ανάσες..πολλές
Αλλά.Πάντα υπάρχει ένα αλλά...
Καλησπέρα...
Η ανάσα έρχεται οταν δεν την περιμένεις...ετσι πιστευω. Καλησπέρα ;-)
Anima,
Τι αλλάζει; Ειλικρινά;... Μάλλον τίποτα...
Στιγμές, είναι το μόνο που μπορείς να κερδίσεις και για το οποίο αξίζει να ελπίζεις... Στιγμές που θα σε κάνουν να νιώσεις χαρά, γαλήνη, ικανοποίηση, πόνο, οργή... Που ακόμη κι αν δεν σε αλλάζουν τελικά σου δίνουν όλες από κάτι...
Γιατί στο τέλος ο καθένας μάλλον μένει μόνος του, με τις εμπειρίες του, τις αναμνήσεις του, και τα πρόσωπα που περάσαν από τη ζωή του να του χαμογελάνε ή να στοιχειώνουν το κόσμο του... Όταν όμως έρχεται αυτό το κάτι, σου δίνει άλλο νόημα, νέα οπτική, χαράζει μια άλλη πορεία.. κι ενώ ξέρεις πως μετά, ανώδυνα ή όχι, όλα θα γυρίσουν στο ίδιο μοτίβο, αξίζει να το ψάχνεις και να το προσμένεις... Εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω...
Όσο για τις ανάσες.. μακάρι να έχεις πολλές... Γιατί αυτές μαρτυρούν ότι ζεις, ότι ρουφάς από τη μέρα σου χρώμα, ότι δεν είσαι απλά άλλο ένα αερικό που τριγυρίζει άσκοπα.. ότι ίσως δεν συμβιβάστηκες ακόμα... Έστω και με αυτό το αλλά που δεν παύει να τριβελίζει τη σκέψη σου...
Κυνήγα τις ανάσες σου... όσο αντέχεις... κι όσο τολμάς... Στο λέω εγώ, που στο χαρτί (ή στο πληκτρολόγιο) είμαι πιο τολμηρή απ' ότι είμαι έξω απ' αυτά...
Καλό βράδυ...
Melissalli,
Συμφωνώ, η ανάσα έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις... Έρχεται όμως η στιγμή που κουράζεσαι να περιμένεις κι αρχίζεις να σκέφτεσαι μήπως κάνεις κάπου λάθος.. κι αν ναι, πού;...
Καληνύχτα...
καλησπέρα...αυτό είναι ενα θέμα, έχεις δίκιο...αλλά με τα "πού" δεν βγάζεις άκρη. Μου αρέσει πολύ το μπλόγκ σου, το λέω γιατί δεν το είχα ξαναπεί...φιλιά. Εμένα ,αυτά τα "που" δεν με βοήθησαν πουθενά...μου στέρησαν ανάσες.
Σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου...
Τελικά έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα από ότι νόμιζα το να μετράνε και για κάποιους άλλους αυτά που εκφράζω...
βαρεθηκα...η πιο συνηθισμενη μου λεξη..
την καλησπερα μου
Μια ανάσα ναι,αλλά γιατί ζητάς τον πόνο; Δεν είναι καλός μαζί μας ,δε συμβαδίζει με την ευτυχία και αφήνει τα σημάδια του παντού.
Ζήτα αυτό που πραγματικά θέλεις,μέχρι να το βρεις.
Φιλιά.
inMUSIClost,
καλώς ήρθες στον κόσμο μου...
Καλησπέρα...
Venus,
απλώς πιστεύω ότι το κάθε τι έχει τα υπέροχα αλλά και τα επίπονα... Όταν λοιπόν ψάχνεις κάτι πρέπει να έχεις στο νου σου ότι μαζί με τη γαλήνη που θα σου φέρει, θα σου φέρει και πόνο.. αργά ή γρήγορα...
Φιλιά...
Καλημέρα και απο μένα... :)
Αναζητούμε το ίδιο. Αυτό το έντονο συναίσθημα που θα μας χαρίσει μαζεμένες πολλές ανάσες... Απλά ξέχασε το... Μην παλευεις να βγεις μην μάχεσαι...Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Όλα θα γίνουν... Σιγά σιγά...θα το δείς. Ευχομαι ο,τι καλυτερο. Καλό Σ.Κ. και φιλιά πολλά
Estella μου,
το προσπαθώ... Υπάρχουν όμως και κάποιες φορές που οι σκέψεις και οι επιθυμίες έχονται στην επιφάνεια του νου...
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου...
Καλό σαββατοκύριακο και σε σένα.
Φιλιά...
....Καλησπερα......!!!
αααααα..... μαλιστα τωρα πρεπει να κανεις κατι που να σε βγαλει μια και καλη απο αυτη την θεση ...ξερεις πως η συνηθεια ειναι κακο πραγμα ...... και συ αρχιζεις να συνηθιζεις να εισαι "εκει".....
κανε το πρωτο βημα μπροστα στον καθρεφτη σου....
εχεις πιστευω αφησει καποιον ξεσκεπαστο ε?.... δες το προσωπο σου και το σωμα σου .... και αστο εκει το ειδωλο σου να στεκει ....μετα σηκω φυγε βγες εξω παρε αερα,,,ζησε ελευθερη ...ασε το ειδωλο στον καθρεφτη σου να νιωθει οτι ενιωθες χθες.... εσυ ζησε τωρα....
μια φιλικη σπρωξια ....οσο μπορω απο την θεση που ειμαι....!!!!
Το εχω κανει απειρες φορες...και πιανει σε μενα
.........Ζησε κι ας πονας .....ειναι ωραιο να πονας ακριβως μετα τον πονο που ειχες....
ετσι αποκτας ανοχες / αντοχες ..καιστο τελος την χαρα της νικης .....
εζησα πολλα χρονια μαζι με την απογνωση .....καντο και θα δεις !!!!
ΖΗΣΕ...... το ΤΩΡΑ !!!!!!
Είτε τα καταφέρω είτε όχι, ένα έχω μόνο να σου πω...
Ένα μεγάλο ευχαριστώ... Σ'ευχαριστώ...
Καλό σου βράδυ...
Oλα παιζονται την στιγμη που ξεσπαμε ειμα σιγουρη οτι καταλαβες..... εχω μια προταση για σενα....
τι λες να γραψεις και εσυ στις Γυναικεις σταχτες.....
βρες με στο didica92@gmail.com για τα υπολοιπα....
an sou po pos noiotho etsi akrivos opos esi...
kirios afto
Μια ανάσα ζητώ... για να βγω από αυτά που με πνίγουν...
oraia osa zisame, opos ta zisame...ma pou einai to dinato pou thas mas tarakounisei?
kata stigmes sinantas alla kainourgia pragmata kai meta apo ligo katalabaineis poso asimanta einai se sxesi me Ekeino to arxiko,
kai sklavonese akoma perissotero sto Arxiko...
kai meta arxiseis na kourazese
PS. Se "sinantisa" xthes se ena comment allou..eipa na peraso argotera giati katalaba pos kati omorfo tha "les" simera mperdeftika,
ma se vrika kai pali apo kapou allou...
xairomai....kali sou mera
Argyri,
Έτσι είναι... Έρχονται στιγμές που σε ανεβάζουν για λίγο, μέχρι να αλλάξει το σκηνικό και να κλειστείς πάλι στις σκέψεις σου...
Το θέμα μάλλον είναι να προσπαθείς.. όσο μπορείς.. όσο αντέχεις...
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου...
Καλώς ήρθες λοιπόν... Φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου