Εξομολόγηση...

Σ' αγαπώ από τη μέρα που γεννήθηκα...
Από τότε σε κρατώ σα φυλαχτό στα όνειρα μου...
Σε φιλώ όπως η μάνα το παιδί...
Σα νερό σε ζητώ για να σβήσεις τη φωτιά μου...
Σε αγγίζω σαν ευάλωτο σπουργίτι...
Σε κοιτώ σαν μαγική ιχνογραφία...
Σε λατρεύω σαν Θεό αληθινό...
Κάθε σου ανάσα στην πιο τρελή μου φαντασία...



Μ' αγαπάς και ονειρεύομαι...
και χάνομαι...
και αφήνομαι...
δραπετεύω και πετώ...
αποδεσμεύομαι και ταξιδεύω...
αισθάνομαι και ελευθερώνομαι...



Παίρνω ανάσα απ' τη πνοή σου...
παίρνω δροσιά από την αύρα σου...
από το θάρρος σου παίρνω δύναμη...
παίρνω ζωή απ' την ύπαρξη σου...



Ότι έχω είναι δικό σου...
ότι έζησα ανάμνηση σου...
ότι πίστεψα κτήμα σου...
ότι ένιωσα πόνος σου...
ότι ονειρεύτηκα παράδεισος σου...


Ότι είμαι στο χαρίζω...
Ότι ήμουν στο χρωστάω...
Ότι αγαπώ στο αφιερώνω...
Ότι ποθώ στο θυσιάζω...



Ανάγκη επιτακτική η παρουσία σου...
εικόνα ονειρική το σώμα σου...
αναλλοίωτη ηδονή η αγκαλιά σου...



Πάρε με.. σου παραδίνομαι...
Φυλάκισε με.. μηδενικές οι αντιστάσεις...
Ύψωσε πέπλο στη νυχτιά και μείνε εδώ..
να σου αποδείξω του έρωτα τη φλόγα...



Σε ζητώ σαν κακομαθημένο μαθητούδι...
Σε θέλω σαν ασίγαστος χείμαρρος...

Σ' αγαπώ από τη μέρα που γεννήθηκα...
Κι έτσι θα σ' αγαπώ.. ασυλλόγιστα..
μέχρι την τελευταία μου ανάσα...

Χαλάλι...

Και κάπως έτσι ο κόσμος μου είχε αρχίσει να συρρικνώνεται επίκινδυνα...
Οι μέρες είχαν αρχίσει να μικραίνουν αισθητά.. οι στιγμές να λιγοστεύουν... Τα όνειρα έμοιαζαν λειψά στην ακατάσχετη ροή του νου... Οι αισθήσεις, κυριευμένες από την αδράνεια της ψυχής, έκαναν το κάθε τι να μοιάζει μακρινό, θολό κι απρόσιτο... Ο χρόνος κυλούσε ανεμπόδιστα, με εμένα να στέκομαι απέναντι.. σιωπηλός θεατής.. να τον βλέπω να με προσπερνά χωρίς ν' αφήνει κάτι πίσω... Δέσμια του εαυτού μου... Φυλακισμένη του είναι μου... Κι η καρδιά μου, τόπος ξερός, αποκομμένος από συγκινήσεις...
Κι ήρθες εσύ, σαν τη βροχή.. απρόσμενη αλλαγή.. να δώσεις ξανά ζωή σε ότι με χαρακτηρίζει... Και μ' ένα σου άγγιγμα ξύπνησες τις πιο απόκρυφες επιθυμίες μου... Με μια σου λέξη κατέρριψες όλες τις άμυνες μου...
Μηδενική αντίσταση.. μηδενική αμφιβολία.. μηδενική ανυποταγή... Άπλωσες το χέρι σου γυρεύοντας το δικό μου... Πάρτο λοιπόν...
Εγώ αφήνομαι... Εσύ οδήγησε με...
Χαλάλι ότι προκύψει...

Ξέσπασμα...

Βαρέθηκα...
Είναι το μόνο που μπορώ να πω αυτές τις ώρες...
Βαρέθηκα να ζω ξεχασμένη στις αναμνήσεις μου.. χαμένη στα παραμύθια του μυαλού μου... Να αναπολώ στιγμές που ανήκουν στο παρελθόν.. να βλέπω το νόημα μόνο σε όλα όσα πέρασαν και έφυγαν...
Βαρέθηκα απλά να επιθυμώ αντί να βιώνω...
Θέλω τόσα πολλά αλήθεια;... Να βγω από την αδράνεια που με κυριεύει ζητώ... Από αυτό το συναίσθημα που γεμίζει το είναι μου.. που ενώ συμπληρώνω αφυκτικά την καθημερινότητα μου, νιώθω πως δεν κάνω τίποτα, καιρό τώρα... Ίσως γιατί δεν κάνω το πιο σημαντικό... Δεν νιώθω...
Να νιώσω θέλω.. κάτι νέο, κάτι δυνατό, κάτι που θα δώσει νέα διάσταση στο σήμερα, στο αύριο, στο τώρα... Κάτι που θα πονέσει ακόμα.. θα είναι κι αυτό κάτι...
Ξέρω... ξέρω πως τα πράγματα δεν τα κυνηγάμε, έρχονται από μόνα τους εκεί που δεν το περιμένουμε... Πότε όμως;... Ξέρω πως για να έρθουν, πρέπει κι εμείς να είμαστε ανοιχτοί απέναντι τους... Τι μπορεί να κάνω λάθος;...
Μια ανάσα ζητώ... για να βγω από αυτά που με πνίγουν...

Stop crying your heart out...

Hold on...
Hold on...
Don't be scared...
You'll never change what's been and gone...

May your smile (may your smile)
Shine on (shine on)
Don't be scared (don't be scared)
Your destiny may keep you warm...

Cause all of the stars
are fading away..
Just try not to worry
you'll see them one day...
Take what you need
and be on your way
and stop crying your heart out...

Get up (get up)
Come on (come on)
Why 're you scared? (I'm not scared)
You'll never change what's been and gone...

Cause all of the stars
are fading away..
Just try not to worry
you'll see them one day...
Take what you need
and be on your way
and stop crying your heart out...

Cause all of the stars
are fading away..
Just try not to worry
you'll see them one day...
Take what you need
and be on your way
and stop crying your heart out...

We're all of us stars
we're fading away..
Just try not to worry
you'll see us some day...
Just take what you need
and be on your way
and stop crying your heart out...

Stop crying your heart out...
Stop crying your heart out...
Stop crying your heart out...

Here by me...

I hope you 're doing fine out there without me
cause I'm not doing so good without you.
The things I thought you 'd never know about me
were the things I guess you always understood.

So how could I have been so blind for all these years?
Guess I only see the truth through all this fear
and living without you...

And everything I have in this world
and all that I 'll ever be,
it could all fall down around me
just as long as I have you right here by me.

I can't take another day without you
cause baby I could never make it on my own.
I've been waiting so long just to hold you
and to be back in your arms where I belong.

Sorry I can't always find the words to say
but everything I've ever known gets swept away
inside of your love...

And everything I have in this world
and all that I 'll ever be,
it could all fall down around me
just as long as I have you right here by me.

As the days grow long I see
that time is standing still for me
when you 're not here.

Sorry I can't always find the words to say
but everything I've ever known gets swept away
inside of your love...

And everything I have in this world
and all that I 'll ever be,
it could all fall down around me
just as long as I have you right here by me.

And everything I have in this world
and all that I 'll ever be,
it could all fall down around me
just as long as I have you right here by me...

I won't let the memories fade out...

It was just yesterday when you were here, holding me in your arms...
It feels like time has frozen.. there.. in those nights... When I used to curl up inside you, laying my head to your chest.. breathing slowly.. experiencing deeply, right through to my last bone, your warm breathing...
Inconceivable.. time runs through our moments so quickly, so roughly... And the moments simply become memories...
I can't accept our empty present.. not after such a full past... Cause it was full.. and innocently true.. and firmly passionate.. and intolerably strong...
I had you.. you had me... We had our common dreams, our common thoughts, our common desires...
We had our own little world, we didn't need anything bigger.. and in there nothing and no one could harm us...
We used to had all these... And it was real...
Until we let it fall apart... Until we turned our backs to each other... Or it was just one of us who did that?...
And does it really makes any difference now?...
We lost a piece of our soul somewhere beneath the ruins of our world... All we have left are the memories, loving or painful...
That's life after all, right?...
You should keep going with whatever you have left each time...
And I move on with the best of me and the best of you.. the best of us...
I owe it to our dreams, our world, our passion...
Thank you for making me who I am...

Της στιγμής...

There's another world inside of me
that you may never say.
They 're secrets in this life that I can't hide.
Somewhere in this darkness
there's a light that I can't find.
Maybe it's too far away..
or maybe I'm just blind...

Maybe I'm just blind...

So hold me when I'm there
right me when I'm wrong
hold me when I'm scared
and love me when I' gone.
Everything I am
and everything in me
wants to be the one
you want it me to be.
I'll never let you down
even if I could
I'd give up everything
if only for your good.
So hold me when I'm here
right me when I'm wrong
you can hold me when I'm scared
you won't always be there
so love me when I'm gone

Love me when I'm gone...

When your education X-Ray
cannot see under my skin
I won't tell you a damn thing
that I could not tell my friends.
Roaming through this darkness
I'm alive but I'm alone.
Part of me of me is fighting this
but part of me is gone...

So hold me when I'm there
right me when I'm wrong
hold me when I'm scared
and love me when I' gone.
Everything I am
and everything in me
wants to be the one
you want it me to be.
I'll never let you down
even if I could
I'd give up everything
if only for your good.
So hold me when I'm here
right me when I'm wrong
you can hold me when I'm scared
you won't always be there
so love me when I'm gone...




I'm alive but I'm alone... And you said it, you won't always be there.. You 're not always there.. You are never there.. You're hardly ever here... So can you just love me when I'm gone?... Just that...

They gave me a life that's not so easy to live
and then they sent me on my way.
I left my love and forgot my dreams
I lost them all along the way.
Those little things you say
when words mean so much.
You never back down
and they all shy away
you always listen to me.

And what do I get to get me through these sleepless nights?
And what do I have to hold when no one's there to hold me tight?
And what do I see?
The only thing that gets me through this is what I feel.
And I feel you...

And this ain't no bed of nails
but there not roses just the same
Got this road sure can be long.
Another endless day
another seven hundred miles
they'll take me further from my home.
Those little things you say
when words mean so much.
You never back down
and they all shy away
you always listen to me.

And what do I get to get me through these sleepless nights?
And what do I have to hold when no one's there to hold me tight?
And what do I see?
The only thing that gets me through this is what I feel.
And I feel you...

I know what you're going through now.
Believe me, I feel this...




You used to know what I was going through every single day...
You used to know exactly how I felt each and every moment...
Do you know what I'm going through lately?...
Do you know how I feel now?...
Do you even know me at all in this point?...
Do you even want to?...

Διαφυγή...

Ένας εφιάλτης στοιχειώνει τα βράδια μου, καιρό τώρα...
Παγιδευμένη, λέει, μέσα στην άβυσσο του νου.. αποκομμένη από τα όνειρα και αναγκασμένη να ζω σε επανάληψη τις πιο τρομακτικές στιγμές μου... Νιώθω ανήμπορη, μικρή.. ανίκανη να προχωρήσω... Θέλω επειγόντως να ξεφύγω από αυτή τη φυλακή... Το μόνο που ποθώ, να αφήσω πίσω αυτή την τρέλα... Τρέχω μακριά απ' όλους και απ' όλα.. από τις αναμνήσεις που με καταδιώκουν.. από τις ενοχές που με κυνηγούν.. από τα θέλω μου τα ανείπωτα που καραδοκούν...
Τρέχω, μα δεν μου μένει πολύ κουράγιο ακόμη... Η αντοχή μου με εγκαταλείπει και το μυαλό πασχίζει να ακολουθήσει το πρέπει.. αλλά μάταια... Παραμένω δέσμια του είναι μου.. αιχμάλωτη σε ένα αναπάντητο "γιατί"...
Προσπαθώ.. μα δεν υπάρχει διαφυγή...

Μαθήματα Αυτοέλεγχου

1. Ανέπνεε βαθιά και σταθερά.
2. Μείνε μακριά από ότι σε προκαλεί.
3. Όταν αισθάνεσαι πως θα εκραγείς, αποστασιοποιήσου από τις σκέψεις σου.
4. Προσπάθησε να συγκεντρώσεις την ένταση σε όμορφες εικόνες που σε γαληνεύουν.
5. Μην προδίδεις στους άλλους το πόσο επηρεάζεσαι από τις στιγμές αυτές.
6. Για να αποφύγεις τηη σύγκρουση, δώσε στον εαυτό σου λίγο χρόνο πριν μιλήσεις.


????????????????????????????????????????????????????????????????????????


Κι αν μετά από όλα αυτά έχεις κατορθώσει να βγάλεις τις γαμημένες σκέψεις από το κεφάλι σου, τότε μπράβο!
Έχεις καταφέρει ότι εγώ δεν μπόρεσα...

Δυο Λεπτά...

Σε μια σταγόνα βροχής θα θες να κρυφτείς
σε παγώνουν τα ψέμματα που σ' έχουν πειράξει...
Σε παλιές εποχές κάτι να βρεις να πιαστείς
κι η αγάπη που άφησες δε σ' έχει φωνάξει...

Δυο λεπτά μόνο δώσ' μου και φύγε μετά...
δυο αγκάθια κι αυτά ριγμένα στη γη μου...
Κι αν απλώσουν το χέρι οι εραστές μιας βραδιάς
ως το τέλος μη χάσεις τ' ακριβό της ψυχής μου...

Μόνο εσένα μπορώ ν ' αγαπήσω...
μόνο εσένα μπορώ ν' αρνηθώ...
Από σένα μπορώ να ζητήσω
λίγο ψέμα, μετά να χαθώ...

Δυο λεπτά μόνο δώσ' μου για να 'ρθω κι εγώ...
Δεν υπάρχουν πια λέξεις, δυο λεπτά αν μπορέσεις...
Ν' ακουμπήσω το φως σου μήπως έτσι σε βρω...
σ' ένα δρόμο στενό, της ζωής μου υποσχέσεις...

Μόνο εσένα μπορώ ν ' αγαπήσω...
μόνο εσένα μπορώ ν' αρνηθώ...
Από σένα μπορώ να ζητήσω
λίγο ψέμα, μετά να χαθώ...

Στο πάτωμα...

Έσβησα το φως και ξάπλωσα στο κρύο πλακάκι... Το ποτήρι του κρασιού στο ένα χέρι - πρέπει να το ξαναγεμίσω - .. μια χούφτα αναμνήσεις στο άλλο... Μεγάλη χούφτα... Δίπλα μου κύλησε ένα ποτάμι από άναρχα όνειρα και πόθους ανεκπλήρωτους... Στο λευκό ταβάνι αντίκρισα της μορφή κάποιας χαμένης μου αγάπης... Λίγο πιο κει, έξω από το ανοιχτό παράθυρο, σιγομουρμουράει ο άνεμος.. λέξεις που χάνονται σε μια ανάσα... Και οι ψιχάλες συνθέτουν μελαγχολικά το ηχόχρωμα της φαντασίας μου...
Τριγυρίζοντας στα σοκάκια του μυαλού μου, αναγνωρίζω παλιά και νέα.. άτακτες σκέψεις μπλεγμένες με τα θέλω μου.. μπερδεμένες στιγμές ξεχασμένες σε μάταιες υποσχέσεις...
Οι ρομαντικές ελπίδες ενός φρέσκου ονείρου... Οι ξεφτισμένες επαναλήψεις μιας σειράς απογοητεύσεων...
Σε ποια δύνη χάνομαι άραγε κι αυτό το βράδυ;.. Ποια ανυπέρβλητη δύναμη κυριεύει το νου μου;.. Ποια ροή συναισθημάτων αιχμαλωτίζει τη ψυχή και τις αισθήσεις μου;...
Κάτι με έσπρωξε κι απόψε να ξεκλειδώσω ανασφάλειες και να χαθώ στις ιστορίες μου...
Και είναι άραγε όλες αυτές βιωματικές;.. ή απλό δημιούργημα του ανεξάντλητου κόσμου μου;.. Όπως και να 'χει είναι κτήμα μου.. και κτήμα μου θα μείνουν...

Για σένα...

Συγχώρεσε με για όσα δε μπορώ να σου πω...
Είναι κλεισμένα στα υπόγεια του μυαλού μου...
Μου είναι δύσκολο βλέπεις να αποτυπώνω τα συναισθήματα μου σε λέξεις...
Πες το ντροπή, φόβο.. εγώ ακόμη το ψάχνω...
Ένα μόνο δε θέλω... Μην αμφιβάλλεις ποτέ! Για το τι είσαι για μένα.. ο μόνος άνθρωπος που στέκεται δίπλα μου... Για το τι νιώθω για σένα.. Σ' αγαπάω απίστευτα χαζούλα, ακόμη κι αν δε στο λέω συχνά.... Για το αν αποζητώ την παρέα σου.. φυσικά και την αποζητώ! Μαζί σου ξεχνάω τις έννοιες μου και κάνω τις τρέλες μου... Για το πόσο ειλικρινής είμαι μαζί σου.. είμαι όσο πιο ειλικρινής αντέχει η ψυχή μου.. μπορεί να αργώ να σου πω τι υπάρχει στο κεφάλι μου ή να στα λέω μπερδεμένα που και που.. ψέμματα όμως δεν θα ακούσεις από τα χείλη μου...
Είμαι γκρινιάρα, είμαι δύστροπη, είμαι ανασφαλής, θέλω να με νταντεύουν, θέλω να μου δείχνουν προσοχή... ξέρω, δύσκολος άνθρωπος!...
Είμαι εδώ όμως για σένα.. για ότι χρειαστείς.. μια χαζοβιόλα να περάσεις την ώρα σου.. κάποιον να σε ακούσει.. παρέα για το σαββατόβραδο.. έναν ώμο στα δύσκολα (τι ώμο δλδ! ολόκληρη εκεί θα είμαι!).. ένα γέλιο στη χαρά κι ένα δάκρυ στη λύπη (ή και το αντίθετο!)... ξέρω να δίνω νομίζω.. και σε σένα θέλω να δώσω...
Να 'σαι ευτυχισμένη θέλω και να μου χαμογελάς... γιατί τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα...

Για σένα γουρουνάκι μου.. έστω κι αργά.. έστω κι ανορθόδοξα...




(Χωρίς ανθρώπους δίπλα σου είσαι μισός... Αρκεί να βρεις τους σωστούς... Φιλία.. μεγάλη λέξη.. μεγάλο πράγμα... Δύσκολο πράγμα... Βασικό, να ξέρεις να βάζεις στην άκρη το εγώ και να κοιτάς και το εσύ.. και το εμείς... Αξίζει η άτιμη.. αξίζει πολλά...
Γι' αυτό δώσε σημασία στη φιλία που αξίζει... Μόνο να κερδίσεις μπορείς...)

Ανάγκη...

Θέλω να νιώσω κάτι έντονο και δυνατό.. κάτι το απροσπέλαστο...
Να αγαπήσω και να αγαπηθώ.. τόσο, που να μην το αντέχει το σώμα μου.. που να πονάει η καρδιά μου... Θέλω να βιώσω κατανόηση, αλήθεια, στοργή, πάθος, λατρεία...
Να δώσω και να πάρω... Να γελάσω και να κλάψω... Να ενθουσιαστώ... Να κάνω νάζια σα μικρό παιδί που αναζητά την προσοχή... Θέλω να νιώσω χάδι που θα διεισδύσει στη ψυχή μου... Θέλω να ζήσω εξάρτηση που θα ταράζει τα βράδια μου.. έρωτα που θα ζωντανεύει τις νύχτες μου...
Μου λείπει ένα χέρι πάνω στο δικό μου.. μια αγκαλιά που να με κλείνει ολόκληρη μέσα της.. ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις.. ένα φιλί που να ξεχειλίζει επιθυμία.. ένα σώμα που να δένει απόλυτα με το δικό μου...
Ξέρω... δεν θα έπρεπε να εξαρτιέμαι από κανέναν.. δεν θα έπρεπε να βασίζομαι σε άλλους για να νιώθω ολοκληρωμένη...
Το παραδέχομαι όμως... Μια τέτοια σχέση με γεμίζει... Και μου λείπει... Και την προσδοκώ...
Λάθος;... Ίσως... Αδυναμία;... Πολύ πιθανόν... Και κάτι άλλο όμως...
Αλήθεια... Μεγάλη αλήθεια...

Η διαδρομή της ψυχής...

Απομακρύνομαι.. χάνομαι.. σκορπίζομαι..θρυμματίζομαι... Γίνομαι αερικό και βουτώ στο τίποτα... Πηγαίνω πέρα από το άπειρο.. προσπερνώ το ποτέ και κατευθύνομαι στο πάντα... Ξεχνώ το πριν και παρασύρομαι στο τώρα... Δε λογαριάζω το μετά και οδηγούμαι σε στιγμές μαγικές...
Ακροβατώ μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου... Πλησιάζω στην πραγματικότητα για να βρω το νόημα... Κλείνω το μάτι στο όνειρο για να γευτώ τις επιθυμίες μου...
Πόσο ανέλπιστα όμορφη η διαδρομή της ψυχής...



(Ας πάρει κάποιος το στυλό απ' το χέρι μου και τις λέξεις απ' το μυαλό μου...)

Να με ζητάς... μη φοβηθείς... να μ' αγαπάς...

Μ' ένα σεντόνι σκέπασα τις λύπες μου. Τις κλείδωσα στη σοφίτα του μυαλού μου και πέταξα το κλειδί στον πιο βαθύ ωκεανό...
Κι όμως οι άτιμες, βρίσκουν τον τρόπο να ξεγλυστρούν ώρες ώρες... Κι έρχονται και γεμίζουν το νου μου.. και δεσμεύουν τη σκέψη μου...
Μόνο η φωνή σου με γαληνεύει τότε... Η θύμιση σου με λυτρώνει...
Όπου και να 'σαι μην το ξεχνάς... Για πάντα στα όνειρα μου θα τριγυρνάς...
Για πάντα θα 'μαι εδώ να σ' αγαπάω που μ' αγαπάς...
Στο πάντα, στο ποτέ και στο πολύ να με ζητάς...
Κι αν θα με βρεις, μη φοβηθείς.. να μου το πεις πως μ' αγαπάς...
Γι' αυτό υπάρχω...



(Μα τι έχω πάθει σήμερα;...)

Σκέψεις ανάκατες...

Σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό σου.. Βροχή απλώνεται στον κόσμο σου... Ή μήπως είναι μόνο στα μάτια σου;... Ένα αναπάντητο γιατί.. ένα μισοειπωμένο όχι κι ένα ανείπωτο ναι... Θάλασσες κατακλύζουν τα όνειρα σου.. απύθμενες και σκοτεινές.. επιβλητικές και άγρια όμορφες... Ή μήπως είναι η ψυχή σου που μοιάζει αγριεμένη;... Ένα ανελέητο κυνηγητό.. μια αέναη αναζήτηση γαλήνης.. ανάγκη για μια στιγμή αναλγησίας μέσα σ' έναν αιώνα πόνου... Αγκάθι στο βυθό του μυαλού σου.. αχτίδα στην αυγή της φαντασίας σου.. φως στον ορίζοντα της σκέψης σου.. αύρα στην ακινησία της τόλμης σου.. ένταση στις χορδές της αντοχής σου.. όαση στην έρημο των συναισθημάτων σου.. ώθηση στα όρια της λογικής σου...
Χαμένη στ' όνειρο.. παγιδευμένη στο πρέπει.. αναπολώντας το πριν.. παλεύοντας για το τώρα.. ελπίζοντας για το μετά... Αναμοχλεύοντας συμπεριφορές.. μεταμορφώνοντας συνειδήσεις...
Τα χέρια στους ώμους σου.. οι ώμοι στα γόνατα σου.. τα γόνατα στο κεφάλι σου... Και όλη εσύ.. στο κενό...
Εκεί αιωρείσαι.. ύπτασαι.. αναμένεις... Τα όμορφα και τα άσχημα που θα 'ρθουν.. θα μείνουν ή θα προσπεράσουν... Έτοιμα όπως και να 'χει να βιωθούν... Έτοιμη κι εσύ να τα ζήσεις.. με όποιο κόστος.. με όποιο τίμημα...
Καλή αναμονή... Και μην ξεχνάς... Αξίζει το ταξίδι...



(Ατελείωτες, αυτό το πρωινό, οι εικόνες στο μυαλό μου...)

Παραδίνομαι...

Τρύπωσες στη χαραμάδα του μυαλού μου και ανέτρεψες όλα τα δεδομένα του... Εξαρτημένη και αδύναμη αισθάνομαι... Απελπισμένη σου ζητώ..
..να με κάψεις στη φωτιά σου.. να με λιώσεις στη λάβα σου.. να με σκορπίσεις στον αέρα σου.. να με θάψεις στη γη σου.. να με πνίξεις στον ωκεανό σου.. να με ενώσεις με το είναι σου.. να με αγγίξεις.. να με σφίξεις.. να με γδάρεις.. κι ας πονέσω.. να με συνεπάρεις.. να με απογειώσεις.. να με τρελάνεις.. αφήνομαι... να με κάνεις να παραδοθώ.. να παραληρώ.. Παραδίνομαι...
Πόθησε με.. ταξίδεψε με.. ελευθέρωσε με.. τελείωσε με.. Παραδίνομαι...
Για μια στιγμή.. για μια νύχτα.. για μια ζωή...
Παραδίνομαι, μ' ακούς;...
Παραδίνομαι...



(Έμπνευση η φράση του issallou σ' ένα σχόλιο που μου έκανε: "και η μουσική να περνάει ξώφαλτσα από την χαραμάδα του μυαλού μου και να χάνομαι..."
Ευχαριστώ...)

Βλέμμα στο κενό...

Ένα βλέμμα χαμένο στο τίποτα... Αυτό με χαρακτηρίζει τούτες τις ώρες.. Τις ώρες που τα θέλω ζωντανεύουν στο νου μου.. που τα πρέπει φυλακίζουν τη σκέψη μου.. που το πριν μπερδεύεται με το τώρα και το τώρα χάνεται στο μετά...
Κι είναι οι ώρες τούτες, που νιώθω μέσα μου να έχουν έρθει τα πάνω κάτω.. βιώνω βαθιά ένα ασυμπλήρωτο κενό.. το νιώθω, κάπου εκεί, να θέλει όσο τίποτα να σταματήσει να αισθάνεται άδειο...
Απολαμβάνω στιγμές, εμπειρίες..χαρές και πίκρες.. αποθέωση και απογοήτευση... Κι αναρωτιέμαι γιατί το κενό παραμένει.. εκεί.. να μου θυμίζει πως κάτι λείπει...
Όσο κι αν παλεύεις με το εγώ σου, ίδια κατάσταση.. ίδια παράσταση.. αλλαγή ηρώων.. αλλαγή σκηνικών.. ίδιο έργο... Δυστυχώς, όσο κι αν το προσπαθείς, το κενό δεν θα σταματήσει να υπάρχει.. μέχρι το πλήρωμα του χρόνου του... Μόνη σου δυνατότητα;.. να ζεις.. να ρουφάς.. και να ελπίζεις...



(Και η διάθεση για αποτύπωση συνεχίστηκε...)

Love tears me apart...

Συνήθιζα να αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά σου για ώρες... Πού είσαι;... Συνήθιζα να χάνομαι στη μυρωδιά σου... Γιατί;... Περιπλανιόμουν στα όνειρα σου, ενώ εσύ χανόσουν στα θέλω μου... Θυμάσαι;... Κρυβόμουν μέσα στην αντοχή σου.. γευόμουν τις επιθυμίες σου... Τόσο εύκολο ήταν λοιπόν;... Ήμουν έρμαιο στο βλέμμα σου.. δέκτης παθητικός στο άγγιγμα σου... Τόσο μακριά;... Ήμουν ασφαλής, αέναα χαμένη στο δικό σου άπειρο... Πότε, πώς;...

Κι εσύ...
Εσύ έκλεβες την ανάσα μου με μια σου λέξη... Πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος... Συνέθλιβες το είναι μου μ' ένα σου χάδι... Κι όμως μου μοιάζει σα να σταμάτησε κάπου στο χθες... Άδειαζες το μυαλό μου με μια σου αγκαλιά... Πιάστηκε στις αναμνήσεις και δεν μπορεί να συνεχίσει να κυλά... Δυναμίτιζες μ' ένα φιλί το κορμί μου... Σα ρολόι που έχουν οι δείκτες του κολλήσει, εκεί, κάπου ανάμεσα στο "περίπου" και στο "ακριβώς"...

Η αγάπη είναι φίλος κι εχθρός...
Σ' απογειώνει και σε διαλύει.. σε ελευθερώνει και σε φυλακίζει.. σε κυνηγά.. σε γεμίζει.. σε ξεσκίζει.. χαρίζει την απόλυτη ηδονή και την ολοκληρωτική ήττα.. γεννιέται από το τίποτα και χάνεται στο πολύ.. ξεκινά από τα όσα ποθούμε και καταλήγει στα όσα τρομάζουμε ν' αντικρίσουμε.. εξυψώνεται μ' ένα χείμαρρο και ισοπεδώνεται με μια σταγόνα.. εκδηλώνεται φυσικά, αβίαστα και σβήνει απότομα, παράλογα...

Πεθαίνει η αγάπη.. όπως πεθαίνω τώρα εγώ χωρίς εσένα...
Αργοσβήνει πίσω από λέξεις, πράξεις κι αισθήματα.. όπως αργοσβήνω τώρα εγώ στην απουσία σου...
Κρατάει μόνο ότι την έκανε ν' ανθίσει.. όπως κρατάω τώρα εγώ τις στιγμές μας, τις αναμνήσεις μας... Σα φυλαχτό.. σα θησαυρό...



(Αποτέλεσμα αυτού του πρωινού, που ξεκίνησε με μία απροσδόκητη επιθυμία για αποτύπωση στο χαρτί...)

Δεν μπορώ να χαραμίσω άλλη ανάσα...

Δεν μπορώ να χαραμίσω
άλλη ανάσα μακριά σου...

Πόσο λίγες είναι οι λέξεις
όταν βρίσκομαι μπροστά σου...

Εξιλαστήριο θύμα...

Εύκολος, αναμφίβολα, στόχος...
Η πιο ανώδυνη επιλογή ίσως...
Ο καλύτερος τρόπος για ένα ξέσπασμα, απέναντι σ' αυτόν που δεν πρόκειται φυσικά να αντιδράσει.. που θα κρύψει τις σκέψεις του στο εγώ του και θα αποφύγει να εκφραστεί στο εμείς...
Κι εσύ αποδέχεσαι, συσσωρεύεις, αναλώνεσαι στην προσπάθεια να συγκρατήσεις τα όσα ουρλιάζουν μέσα σου... Μέχρι πότε όμως;
Μέχρι πότε θα μπορείς να δέχεσαι έτσι παθητικά τους ποταμούς των λόγων τους; Και ποιο θα έιναι το αποτέλεσμα όταν δεν θα έχεις πλέον τη δύναμη να συνεχίσεις;
Γιατί το λιγότερο είναι να εκραγείς, έστω κι αν πληγώσεις...
Το χειρότερο είναι να πνιγείς μέσα σε όλα αυτά που δεν είπες...

Μόνο αυτό...

Κάτι τέτοιες νύχτες, που το μυαλό δεν λέει να ησυχάσει, που το κορμί ταραγμένο βρίσκεται σε επαγρύπνιση, που οι σκέψεις χάνονται σε αβύσσους και ξεχνιούνται σε μέρη μακρινά και ονειροπαρμένα...
Κάτι τέτοιες νύχτες το μόνο που επιθυμώ είναι η αγκαλιά σου.. τα δυο σου χέρια τυλιγμένα στο σώμα μου σφιχτά, σχεδόν αποπνικτικά...


Και το κεφάλι μου γερμένο στον ώμο σου.. και το μυαλό χαμένο κάπου μέσα στη μυρωδιά σου...
Και τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση.. να ρουφάνε την κάθε ανάσα.. το κάθε άγγιγμα...


Και σένα... Αχ, εσένα... Να μου σιγομουρμουρίζεις συναισθήματα.. και σκέψεις.. και επιθυμίες.. και ανάγκες.. και πάθη...
Και μέσα στη ζεστασιά σου να χάνομαι.. να ταξιδεύω.. να ονειρεύομαι...
Στη ζεστασιά του κορμιού σου.. και όχι στη κρύα φαντασία της παρουσίας σου.. και στη φριχτή πραγματικότητα της απουσίας σου...
Καλή σου νύχτα όπου και να 'σαι...

Your Eden...

Did you ever think of me
as your best friend?

Did I ever think of you?
I'm not complaining

I never tried to feel
I never tried to feel this vibration
I never tried to reach
I never tried to reach your Eden...

Did I ever think of you
as my enemy?

Did you ever think of me?
I'm complaining...

I never tried to feel
I never tried to feel this vibration
I never tried to reach
I never tried to reach your Eden...

Hooverphonic

Κάνε κάτι!

Δεν προσδοκώ πολλά, δεν έχω μεγαλεπίβολα πράγματα στο νου μου...
Μια λέξη θέλω μόνο, μια κίνηση, ένα βλέμμα.. Ένα άγγιγμα ίσως, αλλιώτικο από τ' άλλα...
Μία ένδειξη.. κάτι... Αυτό το κάτι που θα σε κάνει να μου φανερωθείς.. και να σου φανερωθώ με τη σειρά μου, όσο αντέχω...
Να σου ανοίξω τη σκέψη μου, το μυαλό και την καρδιά μου.. να ακολουθήσω τη φαντασία σου.. να μπλεχτώ στα όνειρα σου.. να μπερδευτώ στα θέλω σου...
Να τυλιχτώ στην αγκαλιά σου.. ασφαλής.. αποκομμένη από τον κόσμο...
Αυτά που με αφήνεις που και που να μαντέψω, κάνε τα κτήμα μου... Βοήθησε με να σιγουρευτώ, για να μπορέσω να σου δώσω βεβαιότητα, αλήθεια...
Αυτό που το κορμί σου μου ψιθυρίζει, άσε την καρδιά σου να μου το φωνάξει...
Αυτό που τα μάτια σου δηλώνουν στα κλεφτά, άσε τη φωνή σου να το μαρτυρήσει...
Γιατί η ψυχή μου δεν αντέχει να κάνει την αρχη.. δεν τολμά να αποκαλυφθεί πρώτη αυτή...
Σε σένα στηρίζομαι...
Κάνε κάτι!...

Κάπου, κάπως, κάποτε...

Η κατάρρευση του κόσμου σου είναι το χειρότερο πλήγμα. Η αγάπη σου, η αληθινή, είναι το φως μέσα στο σκοτάδι της θλιβερής ζωής σου. Νιώσε το χάδι της και άσε την να σε παρασύρει ως την άκρη του ονείρου. Αφέσου στην γαλήνη της ανατολής και στη ζεστασιά της δύσης και ζήσε άφοβα την κάθε στιγμή μαζί με τον άγγελο σου.
Αν δεν έχεις αγαπήσει, δεν έχεις λυτρωθεί...

Shiny


Κάθε φορά που ονειρεύεσαι αφήνεις το μυαλό σου ελεύθερο σε κάθε πρόκληση και καταφέρνεις ότι δεν μπορείς στην γεμάτη με λύπες ζωή σου. Όταν όμως καταφέρεις να ονειρεύεσαι, όταν ο νους σου δεν κοιμάται, τότε έχεις νιώσει τι σημαίνει αγάπη. Τότε έχεις δακρύσει κι έχεις πονέσει για κάποιον, έχεις ερωτευτεί και έχεις αφήσει τον εαυτό σου ελεύθερο στον γλυκό άνεμο του έρωτα.
Αν αυτό δεν είναι αγάπη που νιώθω τότε σίγουρα δεν πρόκειται ν' αγαπήσω ποτέ...

Blow


Κάπου στον κόσμο μας, λοιπόν.. κάπως δειλά και αμφίβολα.. σ' ένα κάποτε που μοιάζει πια αρκετά μακρινό.. ξεκίνησαν όλα...
Και ναι, νιώσαμε ο ένας τον άλλον, τον κατάλαβαμε, τον πονέσαμε, τον αγαπήσαμε, τον κάναμε κομμάτι μας.
Κι έπειτα ερωτευτήκαμε.. κι αρχίσαμε να ζούμε χαμένοι στ' όνειρο μας, προστατευμένοι στον κόσμο μας..
Γελάσαμε.. ενθουσιαστήκαμε.. αναριγήσαμε.. ποθήσαμε.. δακρύσαμε.. λυτρωθήκαμε.. πονέσαμε.. θυμώσαμε.. αγανακτήσαμε.. ονειρευτήκαμε.. κερδίσαμε.. χάσαμε..
Συναισθήματα έντονα.. τόσο έντονα που πολλές φορές δεν μπορούσαμε να τα αντέξουμε.. τόσο δυνατά που δύσκολα περιγράφονται...
Ναι, ήταν αληθινό... Και ναι πόνεσε όταν ήρθε το τέλος.. όχι απλά πόνεσε, έγινε ανυπόφορο...
Κρατώ όμως πως δίπλα σου έζησα τον πρώτο μου έρωτα, την πρώτη μου αγάπη, τον πρώτο μου πόθο, την πρώτη μου "εξάρτηση".. και το πρώτο μου πόνο, αφόρητο...
Ξέρεις τι έχει σημασία; Ότι το ζήσαμε όλο αυτό.. Αλλάξαμε και συμπληρώσαμε ο ένας τον αλλον. Και νιώθω τυχερή που έχω ζήσει όλα αυτά και που έχω τώρα να τα θυμάμαι, ακόμη κι αν με διέλυσαν όταν τα έχασα...
Ένα πράγμα μόνο θα ήθελα... Να είχες ακόμη μια θέση δίπλα μου.. αυτή που σου έδωσα και δεν τη δέχτηκες.. αυτή που έχεις εσύ για μένα μέσα μου... για τότε.. για τώρα.. για πάντα...
Μην ξεχνάς...