Κάποτε σου είπα να προσέχεις μη χαθώ
μέσα στις πύλες της μεγάλης μοναξιάς μου
μέσα στα όνειρα που ξέχασα να ζω
και μου θυμίζουνε τον πόνο της καρδιάς μου
Και με προστάτευσες για λίγο σαν παιδί
που το προσέχουνε μην πέσει και χτυπήσει
φύλακας άγγελος μες στης ζωής μου το κελί
κανένα τζάμι μου μην τύχει και ραγίσει
Και μια για πάντα η προστασία μου χαθεί
και δουν τα μάτια μου τι κρύβεται εκεί έξω
και νιώσει φόβο η ψυχή μου η δειλή
και τόση θλίψη ξαφνικά να μην αντέξω
Μα εγώ άντεξα και στάθηκα ψηλά
πέρα από φόβους κι από κλάμα κι από πόνο
βρήκα τη δύναμη και έβγαλα φτερά
με σένα δίπλα, να μου γελάς σ' όλον το δρόμο
Και τώρα έφυγες κι αλήθεια δεν μμπορώ
να καταλάβω πως μπορώ να συνεχίσω
απ' τον εφιάλτη που με έβαλες να βγω
και με μια ανάσα μου βαθιά να προχωρήσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου