Περνάνε οι ώρες, περνάνε οι μέρες
και οι στιγμές μοιάζουν αιώνας.
Τώρα που λείπεις και δεν σε νοιάζει
ότι αντικρύζω μοιάζει χειμώνας.
Θέλω για λίγο να 'ρθω κοντά σου
μέσα στα μάτια να σ' αντικρύσω.
Θυμίζει όνειρο η αγκαλιά σου
μακριά σου πως να συνεχίσω.
Ανάσα δωσ' μου, δεν θα ζήσω
χωρίς εσένα δεν θ' αντέξω
(τόσο πολύ) ξανά ν' αγαπήσω.
Δωσ' μου φιλί, δωσ' μου πνοή
δείξε μου δρόμο για να τρέξω
μακριά σου ο χρόνος γκρίζα εποχή.
Και ξαφνικά σε νιώθω πάλι
στην αγκαλιά μου μες στα σεντόνια
κι όπως βυθίζομαι στα δυο σου μάτια
θέλω η στιγμή να μείνει αιώνια.
Κι έτσι όπως πάω να πλησιάσω
τα δυο σου χείλη για να φιλήσω,
τ' όνειρο χάνεται και μένω μόνη
το μαξιλάρι να αγκαλιάζω.
Ανάσα δωσ' μου, δεν θα ζήσω
χωρίς εσένα δεν θ' αντέξω
(τόσο πολύ) ξανά ν' αγαπήσω.
Δωσ' μου φιλί, δωσ' μου πνοή
δείξε μου δρόμο για να τρέξω
μακριά σου ο χρόνος γκρίζα εποχή.
Το χέρι δωσ' μου για να σε φτάσω
μέσα στο όνειρο να σε κερδίσω
(έστω για λίγο) να μη σε χάσω.
Φεύγει η νύχτα, σχεδόν ξημερώνει
θολώνει η μορφή σου στο άδειο μου βλέμμα
και τ' όνειρο μου εδώ τελειώνει.
Μέχρι ν' αρχίσει ξανά απ' την αρχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου