Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Με ακούς;...


Σ' αγαπώ κι ότι άλλο κι αν πω
τόσο λίγο αλήθεια μου μοιάζει.
Σε ζητώ σε ότι μεγάλο αλλά κι ότι μικρό
απ' την ώρα που ο ήλιος χαράζει.
Σ' ακολουθώ, σε κάθε βήμα σου δίπλα είμαι εγώ
σε κάθε στόχο ο νους σου που βάζει.
Σε κοιτώ, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό
όσες διαδρομές η καρδιά κι αν αλλάζει.
Σε φυλώ, σαν κειμήλιο, παλιό φυλαχτό
με ψυχή που κανένα φόβο δε λογαριάζει.
Σε ποθώ, με κάθε τρόπο δυνατό
η ανάσα και το χάδι σου το νου ταράζει.
Σ' αγαπώ..Σ' αγαπώ..Σ' αγαπώ...
Με ακούς;... Σ' αγαπώ...

4 σχόλια:

Ginny είπε...

Πόσο υπέροχο είναι που δε χρειάζεται καν να αναφέρεις το δημιουργό; Τόσο γνωστό είναι το μονόγραμμα!
Μαγικό αλλά τόσο αληθινό ποίημα!
Τα φιλιά μου!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο! Τόσο τρυφερό, γεμάτο συναισθήματα!

Σε ευχαριστώ που τα μοιράστηκες μαζί μας!

Καλώς σε βρήκα! ^_^

Jade είπε...

Τι γλυκοοοό!! *_*
Εμ μ' αυτά που γράφεις που να μην ακούσει?? ^^


Καλησπέρες :)

Unidentified είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια!κ για την ανάγνωση!...
Φιλιά..