Περπατούσε στο πεζοδρόμιο κι ούτε που έδινε σημασία στο πού πήγαινε ή σε όσους περνούσαν δίπλα του. Χαμένος στις σκέψεις του, το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν τα μάτια της, το πρόσωπο της, το χαμόγελο της. Πώς μπόρεσε να την αφήσει να φύγει τόσο εύκολα; Πώς μπόρεσε να αφήσει να διαλυθεί ο κόσμος του ολόκληρος τόσο απλά; Γιατί όλος του ο κόσμος ήταν εκείνη...
Το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε τη δυνατότητα να γυρίσει πίσω σε εκείνη τη νύχτα. Να μπορέσει να την δει ξανά, να την αγγίξει, να την παρακαλέσει.. να αλλάξει τα δεδομένα. Το μόνο που λαχταρούσε η ψυχή του ήταν να χαθεί ξανά στο βλέμμα της, να νιώσει και πάλι τη ζεστασιά του κορμιού της, να αφεθεί ξανά στο ρυθμό της ανάσας της και στη μυρωδιά της.. Πόσο ανόητα μπορεί να λειτουργήσει ο ανθρώπινος νους καμιά φορά... Αφήνει να χαθεί το πιο σημαντικό για το πιο ασήμαντο, χωρίς να δώσει σημασία στην καρδιά και στη ψυχή...
Βυθισμένος στα θέλω του, έστριψε στη γωνία του δρόμου και μη προσέχοντας πού πηγαίνει, έπεσε πάνω στο άτομο που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Σηκώνοντας το βλέμμα του για να ζητήσει συγγνώμη, τα μάτια του συνάντησαν τα δικά της κι ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του.
Κι όμως...
2 σχόλια:
yay! το εχω κανει και εγω το να περπαταω με τις ωρες x)
μονο που εγω δεν σκεφτομουν το πως την αφησα :Σ αλλα πραγματα σκεφτομουν XD
συνηθως αυτες τις σκεψεις τις κανω πριν κοιμηθω (οχι επιτηδες αλλα απλως εμφανιζονται στους οριζοντες των σκεψεων και μετα απλως ερχονται στο επικεντρο :Σ)
"Το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε τη δυνατότητα να γυρίσει πίσω σε εκείνη τη νύχτα. Να μπορέσει να την δει ξανά, να την αγγίξει, να την παρακαλέσει.. να αλλάξει τα δεδομένα."
ME WANT THIS SO MUCH :'( :S
μακαρι και οι δικες μου ιστοριες να τελειωναν οπως τελειωνει η δικια σου :Σ (εαν υποθεσω οτι τελειωνει χαρουμενα αλλιως ειναι το ιδιο ending με τις περισσοτερες δικες μου ιστοριες χ)
ΥΓ: σου αφηνω ενα μπουκαλακι κρυο νερο για να δροσιστεις γιατι βαρεσαν οι ζεστες :)
Lianiς
Liani μου,
οι καταστάσεις και τα γεγονότα δεν ελέγχονται από εμάς...
Το πώς θα τελειώσουν όμως οι ιστορίες μας, είναι στο χέρι μας!...
Αυτή είναι άλλωστε και η ομορφιά τους...
Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου