Παραδοχή και δέσμευση...

Όσες φορές τα χείλη σου κι αν μου το πουν
ακόμη τόσες θα θέλω να το ψιθυρίζεις.
Κι αν την αφή σου ξεχωρίζω στα τυφλά
διαρκώς θα ποθώ το σώμα μου ν' αγγίζεις.
Θα ζητάω κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο
όσο σφιχτά στην αγκαλιά σου κι αν με σφίγγεις.
Μια θάλασσα φιλιά θα σου χαρίσω
και με της ψυχής τ' απόκρυφα έναν ωκεανό.
Εμπρός στο βλέμμα της καρδιάς σου θα λυγίσω
και μια σου λέξη θα με βγάλει απ' το κενό.
Με τα πιο τρυφερά μου "Σ'αγαπώ"
θα ντύνω της λύπης σου τη μοναξιά.
Με το πιο αληθινό μου "Ευχαριστώ"
πάνω σου θα αποθέτω την πιο γλυκιά μου ευγνωμοσύνη.
Στιγμές μακριά σου φθονερές, θα τις κεντώ
με αναμνήσεις ζωηρές και θύμισες.
Σε ονείρατα φεγγαρογητεμένα θα χρωστώ
την αντοχή της ερημιάς που ξεφυσά η έλλειψη σου.
Πνοή με το άγγιγμα σου
και ζωή με το βλέμμα σου.
Αίσθηση με το φιλί σου
και γαλήνη με το χάδι σου.
Στο φως της σελήνης θα ζωγραφίσω τη μορφή σου
και στου αγγέλου το αυτί θα μουρμουρίσω το όνομα σου.
Της ύπαρξης μου νόημα
και του είναι μου ολοκλήρωση.
Φύλακα εσύ και ανάσα μου..
Των αστεριών μου προστάτης
και του μυαλού μου γητευτής.
Το εγώ μου απλόχερα προσφέρω
στα δυο σου χέρια μέσα...