Κι αφήνεις τη ζωή σου να κυλήσει.
Και πιάνεσαι από ότι όμορφο, ότι αληθινό κι ότι ωραίο.
Και απολαμβάνεις στιγμές χαράς, στιγμές αγάπης, στιγμές γαλήνης.
Και χαίρεσαι το φως στο πρόσωπο σου και τη θάλασσα στα πόδια σου.
Και δένεσαι με ανθρώπους, και χαρίζεις συναισθήματα.
Και βιώνεις συγκινήσεις, και αναζητάς έντονες εμπειρίες και διασκεδάζεις με τα μικρά και τα ασήμαντα, με τα μεγάλα και τα σημαντικά.
Και λες "Καλημέρα", "Καληνύχτα", "Σε σκέφτομαι", "Μου λείπεις", "Σε καταλαβαίνω", "Σε χρειάζομαι", "Σ' αγαπώ"...
Και παρ' όλα αυτά ο πόνος είναι εκεί, ζωντανός παρά τα όσα, να κυλάει δάκρυα στη ψυχή σου και βροχή στα μάτια σου...
Και πιάνεσαι από ότι όμορφο, ότι αληθινό κι ότι ωραίο.
Και απολαμβάνεις στιγμές χαράς, στιγμές αγάπης, στιγμές γαλήνης.
Και χαίρεσαι το φως στο πρόσωπο σου και τη θάλασσα στα πόδια σου.
Και δένεσαι με ανθρώπους, και χαρίζεις συναισθήματα.
Και βιώνεις συγκινήσεις, και αναζητάς έντονες εμπειρίες και διασκεδάζεις με τα μικρά και τα ασήμαντα, με τα μεγάλα και τα σημαντικά.
Και λες "Καλημέρα", "Καληνύχτα", "Σε σκέφτομαι", "Μου λείπεις", "Σε καταλαβαίνω", "Σε χρειάζομαι", "Σ' αγαπώ"...
Και παρ' όλα αυτά ο πόνος είναι εκεί, ζωντανός παρά τα όσα, να κυλάει δάκρυα στη ψυχή σου και βροχή στα μάτια σου...
2 σχόλια:
Εξαρτάται γιατί πονάς... Ο πόνος σε αφήνει μόνο όταν τον αφήσεις. Καμιά φορά αφήνει ένα μικρό κομμάτι του για να σου υπενθυμίζει ότι ήταν εκεί. Αρκεί να μην μετατρέπεις το μικρό αυτό κομματάκι σε στήριγμα ζωής, γιατί τότε ζεις απ' τον πόνο.
Ο πόνος ζει μέσα μας σε κομμάτια, σε γεγονότα, σε πρόσωπα, και κάνει τις εμφανίσεις του σε απρόσμενες ώρες, όταν νομίζεις πως τον έχεις αφήσει πίσω... Και εκεί είναι που πρέπει να βρεις τη δύναμη και τη θέληση να τον προσπεράσεις ακόμη μια φορά...
Δημοσίευση σχολίου