Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Με τα μάτια κλειστά...

Κράτα τα μάτια σου κλειστά και άφησε την ψυχή σου να χαθεί στο άπειρο της αγκαλιάς μου. Τύλιξε τα χέρια σου γύρω μου κι ελευθέρωσε το μυαλό σου από κάθε σκέψη. Άφησε την αναπνοή σου στο σώμα μου και αποτραβήξου στην γωνιά του κόσμου μας. Νιώσε το ρίγος μου στο χάδι σου και ταξίδεψε στου ονείρου μας την άκρη. Παγίδευσε το φιλί σου στα χείλη μου και ακούμπησε στο χτύπο της καρδιάς μου. 
Έτσι απλά, αβίαστα, κι εγώ θα βρεθώ για άλλη μια νύχτα κοντά σου. Ακούραστα θα σε κοιτώ και θα ανασαίνω τις στιγμές σου. Θα ακούω της λαχτάρας σου τον ήχο, ζαλισμένη από τη ζέστη του κορμιού σου. Θα αγγίζω της καρδιάς σου το αιώνιο, μαγνητισμένη από το διαπεραστικό σου βλέμμα.
Σαν από όνειρο βγαλμένα θα φαντάζουν τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα. Οι ώρες θα μοιάζουν τόσο λίγες και τα λόγια θα συμπληρώνουν όσα το σώμα δεν θα αντέχει να εκφράσει.
Θα αναστήσω δίπλα σου το σκοτωμένο εγωισμό μου. Και θα σε θέλω δικό μου, μόνο δικό μου. Να σε έχω για όσο και να μην σε χορταίνω, να σε απολαμβάνω συνεχώς και να μου φαίνεται λίγο, να θρυμματίζομαι μέσα σου και να ζητάω να καταστραφώ μαζί σου, ολοκληρωτικά.
Στην αγκαλιά σου θα με κρατάς κι εγώ το άρωμα σου σα ναρκωμένη θα ρουφάω απ' τα σεντόνια. Παραδομένο θα σε επιθυμώ, να ξαπλώνεις δίπλα μου και να χάνεσαι.
Η νύχτα θα μας τυλίξει στη ησυχία της και με τα πέπλα της θα πλέξω το πιο τρελό μου όνειρο. Θα το ντύσω με το φως σου και νυχτιές λουσμένες έρωτα θα σου αφιερώσω.
Τα χέρια σου να νιώθω τυλιγμένα γύρω μου στο κρεβάτι και θα βρεθώ στον πιο μακρινό προορισμό μου. Ο ψίθυρος σου στο λαιμό μου, η πιο γλυκιά καλημέρα. Μία σου λέξη και θα αρνηθώ τον κόσμο μου όλο. Ένα μου άγγιγμα και θα καταλάβεις πως οι ψυχές μας εκλιπαρούν για επαφή.
Στείλε τη θύμιση σου να με συναντήσει κι εγώ θα στρώσω μονοπάτι ολάνθιστο,για να βρεθεί στο πλάι μου η μορφή σου και να βάλει φωτιά στο είναι μου.
Όσα οι λέξεις και αν πουν θα είναι λίγα.
Όσα κι αν δείξει το κορμί δεν θα αρκούν.
Όσα φωνάζει η καρδιά ανάβουν σπίθα
που σε μια νύχτα τη ζωή μας πυρπολούν.
Τα χέρια άνοιξε κι έλα κοντά μου
να ρίξεις φως στις νύχτες της ψυχής μου.
Στα χείλη μου επάνω άφησε το φιλί σου
να το φυλάξω ως το τέλος της ζωής μου...
Σφιχτά κράτησα τα μάτια μου κλειστά για να παγιδεύσω τις εικόνες στο μυαλό μου, να μη χαθούν στις ηλιαχτίδες του πρωινού. Άνοιξαν όμως τα μάτια μου από το φιλί σου, για ν' αντικρύσουν εσένα να μου χαμογελάς..
Καλημέρα...

2 σχόλια:

Ginny είπε...

Χαίρομαι που ξύπνησες και δεν ήταν απλώς ένα όνειρο! :)
Μου άρεσε πάρα πολύ το ποίημα!;)

Unidentified είπε...

Κάποιες φορές η πραγματικότητα μας είναι πιο όμορφη και από το πιο ρομαντικό ποίημα...Και πόσο ξεχωριστό αυτό όταν συμβαίνει!