Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Η Μάσκα


"Στο καρναβάλι, ρε, πού πας χωρίς μάσκα και στολή ρε να φοράς; Κι αφού το διάλεξες να πας, θα 'σαι μόνος μες στους μόνους, θα πονάς. Στο καρναβάλι, ρε, πού πας χωρίς μάσκα;"...


Έτσι, λοιπόν, κι εγώ τη μάσκα μου φορώ
και κρύβω την ασχήμια μου μα και την ομορφιά μου.
Κι αυτά που αισθάνομαι και θέλω μέσα μου κρατώ
γιατί η δειλία μου νικά το όποιο θράσος..

Η υποκρισία γίνεται αρχικά ανάγκη, για να μην φανερώνεις στον κάθε "άχρηστο" ποιος είσαι, τι περνάς, τι νιώθεις.
Κι έπειτα έγινε συνήθεια, γιατί βλέπεις περιβαλλόμαστε μονίμως από "άχρηστους" τύπους που δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, πόσο μάλλον να καταφέρουν να δουν μέσα μας.
Και κάπως έτσι γίνεται ψευδαίσθηση. Μιας ικανοποιητικής ζωής, μιας ικανοποιητικής δουλειάς, μιας ικανοποιητικής φιλίας, μιας ικανοποιητικής σχέσης. Ικανοποιητική καθημερινότητα και ικανοποιητικοί άνθρωποι. Ικανοποιητικά και επιφανειακά. Και φυσικά ανώδυνα. Γιατί η υποκρισία δεν αφήνει περιθώρια πόνου, τουλάχιστον όχι πραγματικού. Όπως υποκριτικά αγαπάς και αγαπιέσαι, το ίδιο υποκριτικά πονάς και πληγώνεις. Σκεπάζεται η αλήθεια με ένα πέπλο βολέματος, πλαστής ευτυχίας και ιδεατής γαλήνης.
Πόσο βαθιά πονάς, όμως, και πόσο μόνος είσαι στην πραγματικότητα... Εσύ.
Ναι, σε σένα μιλάω. Σε σένα που φοράς περήφανα τη μάσκα σου. Και πιστεύεις, ο αδαής, πως ξεγελάς αλήθεια κάποιον πέρα από τον εαυτό σου...

"Τέλος καλό, όλα καλά.. Η μάσκα ταίριαξε καλά..."

9 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Υποκριτές,
αυτό είμαστε και το θέμα είναι πως είμαστε και για τον ίδιο μας τον εαυτό κι αυτό είναι τραγικό ....

Unidentified είπε...

Αυτό είναι το σημαντικότερο, το τραγικότερο κι αυτό που χρήζει άμεσης αλλαγής!

anima είπε...

Κάπως έτσι μπερδεύουμε το πρόσωπο με το προσωπείο..

τόσο ώστε να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιό είναι ποιό..

με αποτέλεσμα να λησμονήσουμε ποιοί στ΄αλήθεια είμαστε..

ένα συνονθύλευμα διαφόρων προσωπείων,που ταιριάζουν στην κάθε στιγμή,ή ένα ατόφιο πρόσωπο..

με όποιο κι αν είναι το τίμημα για το τελευταίο...

φιλί

Unknown είπε...

Γλυκό μου κορίτσι, ξέρεις τι λένε για όσους δεν ξεγελιόνται από τη μάσκα τους;;
πως τα παίρνουν όλα πολύ σοβαρά κι αυτό το ελάττωμά τους είναι εντελώς ανυπόφορο (αυτό το τελευταίο, δεν το λένε, το αφήνουν να εννοηθεί)κι έτσι .. έρχεται η ομίχλη μου

χαίρομαι που σε διάβασα

Ανώνυμος είπε...

άπειρες αλήθειες..

Unidentified είπε...

Anima μου, το τίμημα μπορεί να είναι μεγάλο..Αξίζει όμως να είμαστε ατόφιοι, περισσότερο σίγουρα από το να είμαστε υπόδουλοι στη μάσκα μας.
Το θέμα είναι αν αντέχουμε...
Φιλιά..

Unidentified είπε...

Meggie μου,
φυσικά..Τι άλλο θα μπορούσαν να λένε άλλωστε για να υποστηρίξουν την αστήρικτη από παντού ψευτιά τους;..
Οι "ανάλαφροι" χαρακτήρες άλλωστε περνούν μια χαρά στον κόσμο τους..
Μόνο που είναι ψεύτικος..
Καλό βράδυ..

Unidentified είπε...

Δυστυχώς, Dark13Sun.. Δυστυχώς...
Καλή σου νύχτα..

anima είπε...

θα αντέξουμε

γιατί έτσι ξέρουμε να κάνουμε

γιατί δεν μπορούμε αλλιώς

κι ας πληρώνουμε το τίμημα

τουλάχιστον είμαστε

εμείς....

φιλί καληνύχτας