I got nobody on my side...

Ohh, can't anybody see?
We've got a war to fight
We never find our way
Regardless of what they say

How can it feel this wrong?
From this moment
How can it feel this wrong?

Storm in the morning light
I feel
No more can I say
Frozen to myself

I got nobody on my side
And surely that ain't right
Surely that ain't right

Ohh, can't anybody see?
We've got a war to fight
We've never found our way
Regardless of what they say

How can it feel this wrong?
From this moment
How can it feel this wrong?

How can it feel this wrong?
From this moment
How can it feel this wrong?

Ohh, can't anybody see
We've got a war to fight
We've never found our way
Regardless of what they say

How can it feel this wrong?
From this moment
How can it feel this wrong?...

Αν είχες ρωτήσει...

Θα μπορούσες να με είχες ρωτήσει...
Θα είχα απαντήσει, μην αμφιβάλλεις καθόλου γι αυτό...
Και τότε θα ήξερες, θα γνώριζες, θα καταλάβαινες...
Και δεν θα υπήρχε τίποτα εκεί, τίποτα σπιλωμένο, τίποτα ψεύτικο...
Κι όλα θα ακολουθούσαν την πορεία που είχαν πάρει από την αρχή, αυτή την υπέροχη, τη μαγική πορεία...
Κι εγώ θα ήμουν ακόμη κουρνιασμένη εκεί.. εκεί, μέσα στην αγκαλιά σου, σαν ένα μικρό απροστάτευτο παιδί.. εκεί που λάτρευα να ξεχνιέμαι για ώρες, ενώ περιπλανιόμουν στις σκέψεις σου, ενώ χάιδευα τα όνειρα σου...
Κι ο κόσμος μας, ο δικός μας μικρός υπέροχος κόσμος θα ήταν ακόμη καλά στεριωμένος...
Όμως δεν ρώτησες ποτέ...
Φοβόσουν την απάντηση;.. Ίσως.. Να κάτι που ποτέ δεν θα μάθω...
Κι όμως...
Θα μπορούσες απλά να είχες ρωτήσει...
Αχ, ας είχες ρωτήσει...

Πότε;...

Πάρε με από δω...
Βγάλε με από αυτό που βιώνω. Φτιάξε μου έναν κόσμο μαγικό και άσε με εκεί, γιατί η πραγματικότητα που ζω με απογοητεύει κάθε μέρα όλο και περισσότερο...
Δεν μπορώ να γυρίσω το βλέμμα και να αντικρύσω κάτι αληθινό, το προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Πάει καιρός πια... Πάει καιρός που ένιωσα για τελευταία φορά πως οι άνθρωποι γύρω μου ενδιαφέρονται, ζουν, αισθάνονται.. που δεν τους κοίταξα παρά μόνο για να αντικρύσω κάτι θολές μορφές που περιφέρονται άσκοπα...
Κι αναρωτιέμαι... Πότε άλλαξαν όλα γύρω μου; Ή μήπως εγώ είμαι αυτή που δεν έβλεπα καθαρά; Πότε σταμάτησε να έχει νόημα το οτιδήποτε δυνατό και απόλυτο, όπως το πιο έντονο συναίσθημα; Ή μήπως ποτέ δεν είχε; Πότε χάθηκα μέσα στις σκέψεις μου και ξεχάστηκα στις παραισθήσεις μου;... Και το ερώτημα που φοβάμαι ακόμη και στον ίδιο τον εαυτό μου να εκφράσω, που με τρομάζει και με παγιδεύει όσο κανένα.. Αλήθεια, πότε άρχισα κι εγώ να περιφέρομαι τριγύρω έχοντας χάσει πια την ουσία; Πότε έγινα κι εγώ μια σκιά;...

Anathema - A Natural Disaster

It's been a long, cold winter without you
I've been crying on the inside over you
You just slipped through my fingers
as life turned away
It's been a long cold, winter since that day

And it's hard to find
hard to find
Hard to find the strength now but I try
And I don't wanna
I don' wanna
I don't wanna, don't wanna speak now
of what's gone by

Cause no matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No no you can't change

Just slipped through my fingers
and I feel so ashamed
You just slipped through my fingers
and I failed

No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No no you can't change

Just slipped through my fingers
and I feel so ashamed
You just slipped through my fingers
and I have failed

No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No matter what I say
no matter what I do
I can't change what happened
I can't change what happened
No matter what, no matter what...

You just slipped through my fingers
and I feel so afraid
You just slipped through my fingers
and I failed

You just slipped through my fingers
and I feel so afraid
You just slipped through my fingers
and I failed...

"Χαμογέλα"...

Προσπαθώ να νιώσω. Να ζήσω στιγμές, εμπειρίες. Να βρω κάτι που θα με συνρπάσει. Παλεύω να πιαστώ από ένα συναίσθημα, έστω πόνου, από μια στιγμή που θα μου αποδείξει ότι ζω. Και ο χρόνος κυλά, εγωιστής όπως πάντα, παίρνοντας μαζί του όσα δεν πρόλαβε να συγκρατήσει ο νους, όσα δεν κατάφεραν να χαραχτούν βαθιά στη μνήμη. Και καθώς το μυαλό κουράζεται, κάποια πράγματα τα ξεχνώ με τον καιρό. Ξεχνώ στιγμές χαράς και γαλήνης, στιγμές απόγνωσης, ξεχνώ να σηκώσω τα μάτια και να κοιτάξω τον ουρανό, ξεχνώ να σπαταλήσω ένα λεπτό για να αφουγκραστώ τον κόσμο γύρω μου, ξεχνώ να συνεχίσω να ονειρεύομαι. Το βλέμμα μου μένει καρφωμένο στη γη, πόσο καιρό άραγε; Τόσο ώστε να μου μοιάζω τελικά τόσο μικροσκοπική. Κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους, ξεγελάω την ύπαρξη μου με πράγματα ανούσια, μόνο και μόνο για να νομίζω πως βρήκα το νόημα σε κάτι.
Υποκρισία, και ψέμα. Γιατί το νόημα δεν το έχω βρει πουθενά. Αυτό που θα μου θυμίσει ότι όμορφο κι ότι άσχημο έχει χαθεί. Το να αισθανθώ το παραμικρό φαίνεται αδύνατο πλέον. Δεν ζω, απλά υπάρχω.
Γιατί η φλόγα που μου έδινε ζωή ήσουν εσύ...
Και εσύ χάθηκες για πάντα, πριν προλάβω καλά καλά να αντιδράσω. Κι άφησες πίσω σου μόνο αναμνήσεις που όσο τις φέρνω στο μυαλό τόσο πιο πολύ πονάω μακριά σου. Μόνο λόγια, τόσο δυνατά που με κάνουν και δακρύζω. Μόνο όνειρα, που τώρα μοιάζουν χαμένα.
Μα η μορφή σου είναι ακόμη εδώ. Μ' ακολουθεί σα σκιά, με συντροφεύει. Γέρνει προς το μέρος μου και μου ψιθυρίζει γλυκά, "Χαμογέλα"...

Κλείνω τα μάτια...

Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι...
Πόσα έζησα, πόσα πέρασα, πόσα άφησα να φύγουν.
Ανθρώπους που αγάπησα και άλλους που σιχάθηκα.
Πόνεσα, έκλαψα, έσπασα.
Αλλά και γέλασα, χάρηκα.
Αποφάσεις που πήρα και επιλογές που άλλοι έκαναν για μένα.
Γεγονότα που σημάδεψαν το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά μου.
Πώς να ξεφύγεις από το παρελθόν σου; Πώς να γλιτώσεις από τα όσα σε πληγώνουν; Πώς μπορείς να ξεχάσεις;
Γυρνάω μόνη κι αναρωτιέμαι το γιατί, το πώς. Ψάχνω να βρω τις απαντήσεις που κανένας δεν μπόρεσε να μου δώσει.
Και φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως ξεχαστώ στο παρελθόν και στις αναμνήσεις μου. Μήπως ξεχάσω να ζήσω το παρόν και να ονειρευτώ το μέλλον. Ψάχνω από κάπου να πιαστώ, έναν τρόπο για να λυτρωθώ...

Κλείνω τα μάτια και αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο στη δύνη του μυαλού μου. Αφήνομαι στις θύμισες. Στα θέλω μου, στα γιατί και τα πρέπει μου. Αφήνω τη σκέψη μου να ταξιδέψει στη φαντασία μου.
Γιατί ξέρω...
Ξέρω πως αυτό που ψάχνω, το φως για να με βγάλει από το σκοτάδι που έχει παγιδεύσει το είναι μου, θα το βρω.
Βαθιά μέσα μου.
Βαθιά μέσα σου...

Φύλακας Άγγελος

Είσαι η ζωή μου, είσαι το φως μου
είσαι η ανάσα μου, εισ' ο άγγελος μου.
Τις νύχτες στο προσκεφάλι μου δίπλα
σε νιώθω σκυφτό να μου λες παραμύθια.
Να με ηρεμείς με τη γλυκιά σου φωνή
να μην αφήνεις τον πόνο στη ψυχή μου να μπει.

Δε φοβάμαι πια το σκοτάδι
με ηρεμεί το δικό σου το χάδι.
Φύλακας άγγελος μου εσύ και προστάτης
στα όνειρα μου του εφιάλτη ιχνηλάτης.

Σε κάθε μου κίνηση είσαι κοντά
μ' απομακρύνεις από του χάους τα μυστικά.
Σε νιώθω πάντα κοντά μου να 'σαι
στο αυτί μου ψυθιρίζεις "Είμ' εδώ, μη φοβάσαι".
Είσαι ο ήλιος μου, είσαι η αυγή μου.
Είσαι ο παράδεισος κι η δύναμη μου.

Τα βράδια πια μονάχη δε κλαίω
Σ' αγαπάω, μ'ακούς;, την αλήθεια σου λέω.
Κουράγιο, αντοχή και υπομονή μαζί μου έχεις
φύλακας άγγελος εσύ και με προσέχεις...