Σημάδεψα με βία το όνειρο μου
κι απόκτησε άξαφνα μαύρο λεκέ
σε σχήμα χτυπημένου χελιδονιού.
Ντράπηκα τόσο που κρύφτηκα μεμιάς
σε δάσος ανέξοδης λησμονιάς
και προσποιητής αγαλλίασης.
Ο ορίζοντας έχασε το χρώμα του
κι όλες οι στιγμές μου
αποτυπώθηκαν σε φόντο γκρίζο.
Σώπασαν οι μουσικές του κόσμου
και στα πρόσωπα γύρω
παρουσιάζονταν άναρθρες κραυγές.
Ανόητα φέρθηκα, επιπόλαια
αν και το γνώριζα από πριν,
εδώ και καιρό μου το είχαν μάθει.
Πρέπει να προσέχεις πολύ
πώς φέρεσαι στο όνειρο σου
για να μη χαθείς μέσα στη στάχτη του.
Γιατί θα χαθείς..
και ο δρόμος της επιστροφής δεν είναι εύκολος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου