Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Χρώματα

Καφές και τσιγάρο. Γουλιά και τζούρα, κι άλλη γουλιά κι άλλη τζούρα. Γεμίζει το τασάκι κι ο τοίχος απέναντι παραμένει γκρι. Ούτε μαύρο ούτε λευκό, τίποτα άλλο παρά ένα ακαθόριστο γκρι. Βουλιάζει η σκέψη στην αβεβαιότητα και η αβεβαιότητα στην απροσδιοριστία, όσο το ποτήρι αδειάζει και το τασάκι φουσκώνει αράδες λογισμών. Ατενίζοντας στο βάθος του εγώ σου και ψάχνοντας απαντήσεις για το βαθυκόκκινο χρώμα στο ταβάνι.
Θα ανοίξει ρωγμή να εισβάλλει φως, ή θα πλησιάσει επικίνδυνα και ασφυκτικά; Το ουράνιο τόξο άρπαξε φωτιά και οι νεράιδες ρυτίδιασαν. Κι όμως το δάσος παραμένει μαγικό, κι όμως η θάλασσα είναι ακόμη μωβ. Βουτάς στο νερό και βγαίνεις πολύχρωμος. Κι αν όχι τώρα, πότε; Κι αν ναι, γιατί όχι; Κι αν θέλεις, γιατί δε μπορείς; Κι αν χωριστά, γιατί όχι μαζί; Κι αν δεν είναι ψέμα, γιατί να μη γίνει αλήθεια; Κι αν σου πω ότι το ουράνιο τόξο είναι φοίνικας, θα το χρωματίσεις;

Δεν υπάρχουν σχόλια: