Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

-Αποδέσμευση-

Επιχειρώντας salto mortale επιβεβλημένο. Ανάσα βαθιά και βουτιά στο κενό. Εύκολο εν μέρη, αφού το κενό κατοικεί παντού πλέον. Παύση ονειροπολήσεων, φαντασιώσεων και ελπίδων για ένα αύριο που δεν θα σιμώσει στο κατώφλι. Παύση πυρών, γιατί πόλεμος υπάρχει εκεί που υπάρχει έρωτας. Και ο έρωτας αγνοείται σε ετούτο το παράλογο υπόγειο. Παραδίνεται η επιθυμία στην αέναη καλοντυμένη άρνηση που θρυμματίζει κόκαλα. Η αλήθεια μου πετάει τη φορεσιά του πρέποντος και στέκει γυμνή, να χάσκει εκεί, εμπρός στο ανέγγιχτο. Σε αυτό που πήρες πίσω, σε ό,τι επέστρεψες. Και στο είχα πει, δεν γίνονται δεκτές οι επιστροφές... ή μήπως δεν στο είπα;... 
Το ταμείο θα παραμείνει κλειστό για την ώρα. Θέλει χρόνο η διαχείριση εγκαταλελειμμένων ονείρων. Θέλει δουλειά ο επαναπροσδιορισμός σκέψης, συναισθήματος και λοιπών βασικών και μη λειτουργιών.
Θα σε απαλλάξω από το βάρος της αφελούς επιμονής. Θα καταπιώ αμάσητα όλα τα βλέμματα σου, να πονέσει ως τα μύχια. Με απαράμιλλη ευσέβεια θα παρακολουθώ καθώς θα κόβεις τα δεσμά μας, αυτά που μας ενώνουν. Γιατί τα άλλα έχουν αποδειχτεί ανθεκτικά, δεν καταλαβαίνουν ούτε από σένα ούτε από μένα.
Μέχρι εκεί θα δείξω δύναμη και σθένος.
Άσε με τώρα να κλέψω λίγο φως απ' το φεγγίτη.. και να κοιτάζω απ' το υπόγειο την πεταλούδα που παλεύει σε άνεμο κόντρα.. λίγο πριν το πετσόκομμα...



9 σχόλια:

Jade είπε...

Βαρύς ο λόγος σου, βαρύ και το φορτίο.. :(

Unidentified είπε...

;)

Αγαπημένε μου... έτσι δεν είναι πάντα τα φορτία;;...

Την καλησπέρα μου...

Κική Κωνσταντίνου είπε...

καλως σε βρηκα! ομορφο σπιτικο!

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Πικραμένη αλλά αγέρωχη ...Απογοητευμένη αλλά αποφασισμένη .Το θέλει δουλειά αφήνει χαραμάδα να μπει φως κι από εκεί; Νομίζω πως περιμένεις τη γνώριμη πεταλούδα να μπει από τον οικείο φεγγίτη.
Όπως και να έχει βράδιασε και σου εύχομαι καλό βράδυ!

Unidentified είπε...

Καλώς ήρθες στο σπιτικό μου λοιπόν! Σε ευχαριστώ..!

Unidentified είπε...

ΑΝΤ' ΑΥΤΟΥ,
κάθε σκέψη μας καλό είναι να αφήνει και μια χαραμάδα στο κουτάκι της...
Όσο για το υπόλοιπο σχόλιο... ;)
Την καλησπέρα μου!

Ginny είπε...

Γλυκιά και ανεμώδη Unidentified, σε χαιρετώ!
Χαίρομαι που δεν είμαι μόνη στον κόσμο των σκέψεων...!

http://www.youtube.com/watch?v=KpgHfvfn6l0

Unidentified είπε...

Ginny μου,
την καλημέρα μου!
Ποτέ δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο των σκέψεων, απλώς κάποιες φορές το ξέρουμε και κάποιες όχι...!
Και πόσα κρατάμε στο νου μας ακόμα, εκεί στη σκέψη, γιατί δεν δεχόμαστε πως πέρασαν και δεν θα ξαναρθούνε!... ;)

Ginny είπε...

Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις! :)