Ερωτικό...

Λόγια που μοσχοβολάνε γιασεμί

άναρθρες σιωπές και βλέμματα χιλιοειπωμένα.

Αετός που περήφανα ξεδιπλώνει τα φτερά του

και πουλί λαβωμένο που αναζητά παρηγοριά.

Έρωτας ηδονικός και επιθυμία ανυπόφορη

κι όλα τσουβαλιασμένα σε μία τσάντα εγωισμού.

Ρούχα διπλωμένα τακτικά

και ψυχές απογυμνωμένες στης αλήθειας τη χάρη.

Αέναη η μάχη των ματιών,

καταλήγει σε ανάσες που ορέγονται την επαφή.

Τα χέρια απλώνονται πιο πέρα απ' όπου φτάνει η λογική

και η ανάγκη μεγαλώνει για να γεμίσει ο ουρανός μας.

Η απόλυτη σύνθλιψη του είναι

και ο φοίνικας που απ' τις στάχτες του ξαναγεννιέται.

Μικρό παιδί με κλάμα τρυφερό

μέσα στις χούφτες μου παίρνει ζωή και μεγαλώνει.

Βουτιά απερίσκεπτη στα κύματα του θέλω

και της αγάπης τεχνητή αναπνοή.

Και έτσι απλά και ανεμπόδιστα

φωτίστηκαν του ουρανού οι πύλες...