Σήκωσε το μάτια της στον ουρανό και άφησε τις σταγόνες της βροχής να δροσίσουν το πρόσωπο της.. να γίνουν μάσκα και να κρύψουν τα δάκρυα της... Έπειτα συνέχισε να περπατά, χωρίς να έχει ωστόσο κάπου να πάει.. Τίποτα να φτάσει.. τίποτα να περιμένει... Απόψε ήταν απλώς εκείνη και οι σκέψεις της.. και ίσως να μην ήταν και η καλύτερη συντροφιά που θα μπορούσε να έχει... Γιατί πολλές φορές ο χειρότερος εχθρός μας είναιο ίδιος μας ο εαυτός κι αυτά που μοραζόμαστε μαζί του κάτι τέτοιες ώρες...Κάπως έτσι πνιγόταν κι εκείνη ετούτη τη νύχτα μέσα στη δύνη του μυαλού της, ψάχνοντας να βρει απαντήσεις, αιτίες, αφορμές, δικαιολογίες.. κάτι...
Την ηρεμούσε το περπάτημα. Αν καθόταν κλεισμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους τέτοιες στιγμές θα έσκαγε... Και τι τύχη που έβρεχε απόψε.. Τη λάτρευε τη βροχή... Ένιωθε σαν να έπαιρνε ένα κομμάτι της με τις στάλες, σαν να ξαλάφρωνε λίγο... Περασμένη η ώρα κι ούτε που έδινε σημασία που βρισκόταν. Συνέχισε να προχωράει, βυθισμένη.. στο πουθενά... Δεν την ένοιαζε να γυρίσει πίσω, δεν λογάριαζε τι ώρα ήταν, ή το γεγονός ότι η βροχή δυνάμωνε σιγά σιγά... Συνέχισε απλά να περπατάει...
Μέχρι που ένιωσε ένα άγγιγμα από πίσω της.. Γύρισε και ίσα που πρόλαβε να δει το πρόσωπο του πριν τη φιλήσει... Την έσφιξε στην αγκαλιά του... Ήξερε ότι της άρεσαν οι βόλτες στη βροχή, παρ' όλα αυτά απόρησε που την βρήκε τόσο μακριά να τριγυρίζει μόνη...
Δεν χρειαζόταν να του πει τίποτα. Ήταν εκεί.. μαζί της, κι αυτό αρκούσε για την ώρα... Αρκούσε για να την κάνει να βγει από τις ακέψεις της και να χαθεί στο βλέμμα του... Του κράτησε το χέρι σφιχτά και πήρε το δρόμο της επιστροφής, απολαμβάνοντας τη βροχή μαζί του..κι όχι μόνη...
14 σχόλια:
Πολύ όμορφο τέλος, σαν σε παραμύθι.. Και όταν συμβαίνει στη ζωή πάλι σε παραμύθι νομίζεις ότι βρίσκεσαι.. Και τις ξέρω αυτές τις αγκαλιές.. Είναι πολύ ζεστές όσο κρύο κι αν κάνει..
Πάντως αν και δε μου έδωσες με σιγουριά να καταλάβω αν είναι πραγματικό ή φανταστικό γεγονός μ' άρεσε πολύ όπως το παρουσίασες.. Bittersweet. Η μοναξιά που ανταμίβεται.. :)
Και χαίρομαι πολύ που έγραψες μετά από τόσο καιρό! Νόμιζα πως το 'χες παρατήσει τελείως.. :)
(Και κάτι τελευταίο. Λατρεύω τη μουσική σου playlist!! Πολλές φορές μπαίνω στο blog και το αφήνω να παίζει από πίσω ενώ κάνω κάτι άλλο.. :P Ταιριάζει πολύ μάλλον με τα κείμενά σου..)
Καλό σου βράδυ! :)
Adi μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Και για να μη μείνεις με την απορία, η αλήθεια είναι πως όντως λατρεύω τις βόλτες στη βροχή, η ιστορία όμως είναι φανταστική.. αλλά who cares? και μόνο που διαβάζεται από κάποιον παίρνει αμέσως ζωή!
Έχω πολύ καιρό να γράψω και με ενοχλεί αυτό, αλλά ο χρόνος είναι άτιμο πράγμα!Σ'ευχαριστώ που το πρόσεξες πλάκα πλάκα...
Όσο για τη playlist χαίρομαι που σου αρέσει!
Καλή σου νύχτα...
το μαγικό είναι να ξέρει πάντα που να σε βρίσκει..
πολυ όμορφο διάβαζα με μεγάλη λαχτάρα για να φτάσω στο τέλος να δω που καταλήγεις
Sykaki μου,
όντως, το να ξέρει που να σε βρίσκει σημαίνει πολλά...
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου...
Καλή σου μέρα...
πραγματικά πολύ όμορφο σκηνικό! το μυαλό πλάθει όμορφες εικόνες...μακάρι και στην πραγματικότητα να συνέβαιναν όλα τόσο όμορφα και απλά ( βέβαια στο χέρι μας είναι...να τα κάνουμε να συμβούν, αλλά...πάντα θα υπάρχει ένα αλλά...)
Γεια σας :D
ειπα να περασω και εγω απο εδω να δω τι μαγειρευεται :D
ελπιζω να ειναι κατι στον φουρνο με σκεψεις και συναισθηματα γιατι τα λατρευω :D
YAY :D περπατημα :D αν και πιστευω οτι με μουσικη ειναι ακομα καλυτερο γιατι σε απομονωνει απο τους αχρηστους ηχους εκεινων των στιγμων που περνας πεπατωντας.
ειναι παραξενα ενδιαφερον το πως ο ανθρωπος ηστερα απο ποσους αιωνες που σταματησε να ειναι εν μερη ζωο, εν μερη γιατι δυστηχως πολλοι ακομα ειναι ζωα και ας μην φαινεται, και χαιρεται με πραγματα τοσο απλα οσο μια απλη βροχη, μια πανσεληνος, ενα ηλιοβασιλεμα, μια καταιγιδα.
Lianiς
ΥΓ: τελικα να σε ρωτησω γιατι την εχω την απορια εδω και καμια 2 βδομαδες. το ονομα του προφιλ σου πως να το μεταφραζω? γιατι μεχρι τωρα σκεφτομουν διαφορα οπως
Μη Αναγνωρισμενη
Μη Αναγνωρισημη
Η Αγνωστη
τελικα ποιο ειναι το σωστο?
ΥΓ2: εσυ περασες στις 31/5 και ειδες ολα τα ποστ μου? λολ χαρα στο κουραγιο σου εαν ησουν εσυ ΧΔ που αντεξες τοσες αναρτησεις ΧΔ
Best Wishes
Liani
Stoneblood
θέλω να πιστεύω ότι συμβαίνουν και στην πραγματικότητα.. με ή χωρίς "αλλά"...Σπάνια μεν, αλλά συμβαίνουν...
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου...
Την καλησπέρα μου...
Liani μου,
καταρχήν να σου πω ότι τα σχόλια σου είναι απίστευτα! :p
Καλώς ήρθες λοιπόν! και ελπίζω να σου αρέσουν τα όσα μαγειρεύονται εδώ!
Λοιπόν... καταρχήν για μένα δεν νοείται περπάτημα χωρίς μουσική!Όταν όμως μιλάμε για βροχή, μου αρέσουν οι ήχοι της...
Και εννοείται πως στη γαμημένη(ουπς!) καθημερινότητα που ζούμε, τα απλά θα μας συναρπάζουν και τα απλά θα κυνηγάμε...
ΥΓ:Είχα διαβάσει την απορία σου και στο σχόλιο που είχες γράψει στον Adi, αλλά είπα να περιμένω να ρωτήσεις εμένα! :D
"Αγνώστου ταυτότητος" μεταφράζεται,
εξ'ου και το UFO:Unidentified Flying Object!Βέβαια εγώ ουδεμία σχέση έχω! :D
ΥΓ2:Δεν μπορεί να ήμουν εγώ η της 31ης Μαϊου, διότι εκτός από το ότι έχω ξεκωλωθεί στο διάβασμα και που χρόνος! λογικά θα το θυμόμουν κιόλας,ε?..
Πολλά είπα μου φαίνεται,σαν τα μούτρα σου με έκανες! :ρ
Καλό σου απόγευμα...
xm... παραξενο, σημερα μιλουσαμε με τον Αδη για τους ηχους της βροχης.
ΥΓ: ωστε ετσι ε? ελπιζω τοτε να μην σε πειραζει να σε λεω Αγνωστω Ονειρο. εξαλλου ετσι λεει στο URL του Blog σου. Αγνωστο Ονειρο
χαχα μην φοβασαι να γινεσαι σαν τα μουτρα κανενος αρκει να ξαναγυρνας πισω στα δικα σου οταν τελειωσεις την δουλεια που θες να κανεις. και κατι αλλο οποτε θες δανισου τα μουτρα μου και καντα οτι θες αλλα να ξερεις οτι καθε βραδυ πρεπει να βαζεις κρεμα ενυδατωσης αλλιως θα αρχισουν να σκιζονται απο το εκθεση στην ανθρωποτητα. (και εξαλλου εχω ομορφα μουτρα :P)
καλο σου βραδακι
και καλη επιτυχια σε οτι γραφεις
απο καρδιας
Lianiς
Πραγματικά τα σχόλια σου καλέ μου με πεθαίνουν!
Πρέπει να κάνατε ωραία κουβεντούλα αν μιλούσατε για τη βροχή...
Μπορείς να με αποκαλείς όπως θέλεις λοιπόν!
Και μην ανυσηχείς, δεν ξεχνάω ποτέ την κρέμα μου! :ρ
Ευχαριστώ πολύ, ελπίζω να την έχω..
και κάνα τάμα αν σου βρίσκεται! (όχι ότι είμαι και πολύ θρήσκα!)
Φιλιά
Ξέρεις κάτι?
Τί κι αν δεν είναι αληθινό?
Εγώ πιστεύω ότι είναι!
Κάπως, κάπου, κάποτε θα το έχει ζήσει!
Και είναι υπέροχος ο τρόπος που μας το μεταφέρεις!
Λέξεις γεμάτες αισιοδοξία είναι ότι πρέπει για να αρχίσειη εβδομάδα!!
Πολλά γλυκά φιλιά!
next day,
η αλήθεια είναι ότι περιστατικό με βροχή έχει υπάρξει..Από κάποθ πρεπει να πιαστείς άλλωστε για να γράψεις κάτι!
Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι αν βοήθησα να αρχίσει καλά η βδομάδα σου!
Φιλιά...
Kαλησπέρα!
Μία πολύ όμορφη και ''κλασσική'', αν επιτρέπεται σκηνή. Η βροχή είναι πάντα ο καλύτερος σύντροφος. Σε ξεπλένει από τα λάθη, τις σκέψεις και τα αβίαστα συναισθήματα. Επίσης, είναι η πιο ρομαντική κατάσταση. Μπορεί κάποιος να χαζεύει τη βροχή και να μελαγχολεί, όμως ακόμη και τότε συγκινήται από το ρομαντισμό της στιγμής. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι περισσότερες ρομαντικές κορυφώσεις σε ταινίες ή μυθιστορήματα γίνονται κατά τη διάρκεια της βροχής. Πολύ όμορφο κείμενο! :)
Ginny μου,
συμφωνώ μαζί σου, κλασσική και αγαπημένη!
Σ'ευχαριστώ πολύ...
Καλή σου νύχτα...
Δημοσίευση σχολίου