Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Πού ξημερώνεις μάτια μου;...

...Σαν Καθαρή Δευτέρα απόγευμα και βρέχει...
...τώρα που πάντα κάποιος λείπει απ' το τραπέζι...
...ένα φωτάκι στο λιμάνι τρεμοπαίζει...
...κι ένα ξυπόλυτο παιδί μες στη βροχή να τρέχει...

...Τώρα που μόνο στα μικρά χαρίζεις μιαν αχτίδα...
...και τα μεγάλα τα φυλάς στα πιο βαθιά υπόγεια...
...δεν ξεκουρδίζονται ποτέ της μνήμης τα ρολόγια...
...σώμα με σώμα παίχτηκε και τούτη η παρτίδα...

...Το χέρι σου, που σταματούσε το σφυγμό της νύχτας στον αυχένα...
...Πού ξημερώνεις μάτια μου; τώρα που μόνος μου θα πει χωρίς εσένα...

...Σαν Καθαρή Δευτέρα απόγευμα και βρέχει...
...ένα ξυπόλυτο παιδί τ' αστέρια φτάνει...
...έσβησε εκείνο το φωτάκι στο λιμάνι...
...ποιός είδε τ' όνειρο να γίνεται αλήθεια και αντέχει;...

...Το χέρι σου, που σταματούσε το σφυγμό της νύχτας στον αυχένα...
...Πού ξημερώνεις μάτια μου; τώρα που μόνος μου θα πει χωρίς εσένα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: