Παράκληση

Το έκανες λοιπόν. Αυτό που πάντοτε φοβόμουν...
Πήρες την καρδιά σου μακριά και χάθηκες. Πήρες τη χαρά μου και άφησες πίσω αναμνήσεις που πονάνε. Πήρες την αισιοδοξία μου και άφησες τα λόγια σου να τριγυρίζουν στο μυαλό μου. Ξέχασες τις υποσχέσεις σου και έμεινα εδώ να θυμάμαι τα όσα ζήσαμε.
Ξέρω. Ο χρόνος γιατρεύει λένε. Και είμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή θα βρω το κουράγιο και θα τα ξεπεράσω όλα αυτά, ή απλώς θα μάθω να ζω μαζί τους. Ένα πράγμα μόνο σε παρακαλώ. Φέρε μου πίσω την καρδιά μου, γιατί χωρίς αυτήν δεν ξέρω πως μπορώ να συνεχίσω...