Occupied brain... 24/7...

You 've got me wrapped around your finger,

torn me into million pieces,

thrown inside your abyss.

You keep my mind occupied

and my thoughts drawn to thee

24/7, 24 hours a day, 7 days a week,

4 weeks of tears and a month of weep.

I lay down, looking up to your eyes,

looking down to your true.

I embrace your lie

and I sit beside you.

Cuddling with your poison,

'cause everything about you is pure poison my love.

Your look, your touch, your kiss,

your words, your breath,

all out of reach.

Inspired, blessed and damned.

Lost in the depths of your souls' horizon.

Brain occupied... only by you...

only for you... as far as it goes...

Σου τηλεφωνώ...

Σου τηλεφωνώ ασθμαίνοντας,
οι χαμένες μου ελπίδες αιωρούνται,
κρέμονται από μια κλωστούλα τόση δα.
Σου τηλεφωνώ,
και τρέμω στην ιδέα πως θα σηκώσεις το τηλέφωνο..
και ανατριχιάζω στη σκέψη πως δεν θα απαντήσεις.
Σου τηλεφωνώ, κι όσο περιμένω στη γραμμή
κλείνω τα μάτια και σε φέρνω εμπρός μου.
Με το ένα χέρι κρατώ το ακουστικό,
με το άλλο χαϊδεύω απαλά το πρόσωπο σου.
Νιώθω τη ζεστασιά του κορμιού σου,
εκεί, μέσα στην παλάμη μου,
μυρίζω το άρωμα που αφήνουν τα μαλλιά σου..
μόνο αν ξέρεις να το ξεχωρίσεις.
Σου τηλεφωνώ και βρίσκομαι δίπλα σου
στην άκρη του κρεβατιού,
σε κοιτάζω να κοιμάσαι.
Σου τηλεφωνώ,
και η ανάσα σου ακουμπάει στο λαιμό μου,
τόσο γνώριμα και αχόρταγα.
Σου τηλεφωνώ... μα η γραμμή νεκρώνει,
νεκρώνει κι η ελπίδα μου...
Και στα άστρα αφήνω μια χαμένη καληνύχτα...

-Αποδέσμευση-

Επιχειρώντας salto mortale επιβεβλημένο. Ανάσα βαθιά και βουτιά στο κενό. Εύκολο εν μέρη, αφού το κενό κατοικεί παντού πλέον. Παύση ονειροπολήσεων, φαντασιώσεων και ελπίδων για ένα αύριο που δεν θα σιμώσει στο κατώφλι. Παύση πυρών, γιατί πόλεμος υπάρχει εκεί που υπάρχει έρωτας. Και ο έρωτας αγνοείται σε ετούτο το παράλογο υπόγειο. Παραδίνεται η επιθυμία στην αέναη καλοντυμένη άρνηση που θρυμματίζει κόκαλα. Η αλήθεια μου πετάει τη φορεσιά του πρέποντος και στέκει γυμνή, να χάσκει εκεί, εμπρός στο ανέγγιχτο. Σε αυτό που πήρες πίσω, σε ό,τι επέστρεψες. Και στο είχα πει, δεν γίνονται δεκτές οι επιστροφές... ή μήπως δεν στο είπα;... 
Το ταμείο θα παραμείνει κλειστό για την ώρα. Θέλει χρόνο η διαχείριση εγκαταλελειμμένων ονείρων. Θέλει δουλειά ο επαναπροσδιορισμός σκέψης, συναισθήματος και λοιπών βασικών και μη λειτουργιών.
Θα σε απαλλάξω από το βάρος της αφελούς επιμονής. Θα καταπιώ αμάσητα όλα τα βλέμματα σου, να πονέσει ως τα μύχια. Με απαράμιλλη ευσέβεια θα παρακολουθώ καθώς θα κόβεις τα δεσμά μας, αυτά που μας ενώνουν. Γιατί τα άλλα έχουν αποδειχτεί ανθεκτικά, δεν καταλαβαίνουν ούτε από σένα ούτε από μένα.
Μέχρι εκεί θα δείξω δύναμη και σθένος.
Άσε με τώρα να κλέψω λίγο φως απ' το φεγγίτη.. και να κοιτάζω απ' το υπόγειο την πεταλούδα που παλεύει σε άνεμο κόντρα.. λίγο πριν το πετσόκομμα...