Με είχες κλείσει στην αγκαλιά σου και με κρατούσες σφιχτά. Ένιωθα την ανάσα σου να αγγίζει τον αυχένα μου και τα χέρια σου να χαϊδεύουν τα δικά μου. Ο κόσμος ολόκληρος είχε πάψει έτσι απλά να έχει υπόσταση, ό,τι έχει νόημα βρισκόταν τυλιγμένο στο κορμί μου. Κάθε φιλί και κάθε χάδι σου με ταξίδευε λίγο πιο βαθιά στο παραμύθι μας. Κυνηγοί και οι δύο των όσων επιθυμούμε και θηράματα των όσων φοβόμαστε. Έκλεισα τα μάτια και βυθίστηκα στη γλυκιά σου δίνη, λίγο ακόμη.
Να χάνω τον εαυτό μου μέσα σου και να γεννιέμαι πάλι από την αρχή. Να σκοτώνω μια πλευρά μου εμπρός σου και να ξεκλειδώνω ένα ακόμη κομμάτι μου. Και να είσαι εκεί, να μοιράζεσαι μαζί μου τα ναι και τα όχι σου, το κάθε μέρος σου και την κάθε κρυφή σου ανάσα.
Μέσα σε στιγμές που οι λέξεις είναι περιττές. Σε στιγμές που ένα μου βλέμμα μπορεί να σου πει τα πάντα.
Ακούς;...
4 σχόλια:
Ουρλιάζουν οι λέξεις σου, πως να μην ακούει? =ο
Το ελπίζω Jade μου, γιατί αν δεν ακούει είναι κρίμα, δεν είναι;;...
Φιλιά..
Είναι... :(
Καλό βράδυ,
καλή ξεκούραση. :)
Καλημέρα!!
Τρελή ιστορία ο έρωτας! Ελπίζω να εκτιμάται η ποιητική σου ζωντάνια και πάθος, έστω κι αν moirάζονται μόνο με το άγγιγμα!
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου