A piece of mind...
Αυτό μόνο θέλω να κρατήσω. Ένα κομμάτι μόνο του μυαλού μου, για τα απολύτως απαραίτητα. Και να αφήσω πίσω όσα με κρατούν κλειδωμένη στις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες μου.
Να αναπνεύσω ελεύθερα,να περπατήσω ανάλαφρα, να με κοιτάξω στον καθρέπτη με χαμόγελο.
Να αφεθώ στα έσω μου, να παρασυρθώ από τη δίνη του απρόσμενου και από την ομορφιά του άγνωστου και ανεξερεύνητου.
Να κινηθώ σαν αερικό, δίχως βάρος στα πόδια και στη ψυχή.
Να εμπιστευτώ τις δυνάμεις μου και να συμφιλιωθώ με τις αδυναμίες μου.
Να αποδεχτώ τα λάθη μου και να θέσω νέες βάσεις για να φτάσω τον ουρανό μου.
Και να χορέψω σαν να μην υπάρχει αύριο, σαν να μην υπάρχει σήμερα, σαν να μην υπάρχει τώρα. Να στροβιλίζομαι ξεχνώντας τους κανόνες και αδιαφορώντας για την πτώση. Να ελευθερώσω το σώμα μου και να μπω με τη ψυχή μου στη κάθε μου κίνηση. Να δοκιμάσω τα όρια μου, να τα φτάσω και να τα ξεπεράσω.
Να κλείσω το μάτι στους φόβους μου και να γεμίσω το κάθε μου βήμα.
Να περάσω το είναι μου στο σώμα μου και τον χορό μου στο βλέμμα μου.
Να ξεχειλίζει το βλέμμα...
Αυτό μόνο θέλω να κρατήσω. Ένα κομμάτι μόνο του μυαλού μου, για τα απολύτως απαραίτητα. Και να αφήσω πίσω όσα με κρατούν κλειδωμένη στις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες μου.
Να αναπνεύσω ελεύθερα,να περπατήσω ανάλαφρα, να με κοιτάξω στον καθρέπτη με χαμόγελο.
Να αφεθώ στα έσω μου, να παρασυρθώ από τη δίνη του απρόσμενου και από την ομορφιά του άγνωστου και ανεξερεύνητου.
Να κινηθώ σαν αερικό, δίχως βάρος στα πόδια και στη ψυχή.
Να εμπιστευτώ τις δυνάμεις μου και να συμφιλιωθώ με τις αδυναμίες μου.
Να αποδεχτώ τα λάθη μου και να θέσω νέες βάσεις για να φτάσω τον ουρανό μου.
Και να χορέψω σαν να μην υπάρχει αύριο, σαν να μην υπάρχει σήμερα, σαν να μην υπάρχει τώρα. Να στροβιλίζομαι ξεχνώντας τους κανόνες και αδιαφορώντας για την πτώση. Να ελευθερώσω το σώμα μου και να μπω με τη ψυχή μου στη κάθε μου κίνηση. Να δοκιμάσω τα όρια μου, να τα φτάσω και να τα ξεπεράσω.
Να κλείσω το μάτι στους φόβους μου και να γεμίσω το κάθε μου βήμα.
Να περάσω το είναι μου στο σώμα μου και τον χορό μου στο βλέμμα μου.
Να ξεχειλίζει το βλέμμα...
4 σχόλια:
Η πιο βασανιστική κατάσταση είναι να είσαι κλειδωμένος στον εαυτό σου!
Οι συγκυρίες, η καθημερινότητα, το κατεστημένο, όλα μερικές φορές μας μπλοκάρουν. Άσε τον εαυτό σου να πάει διακοπές! ;)
Τα φιλιά μου!
όταν μάθεις να τα κάνει όλα αυτά... μάθε με κι εμένα...
Την καλησπέρα μου...
Ginny μου, αν και αργά, έχω να πω το εξής!
Το να ξέρεις ότι θες να ξεκλειδώσεις τον εαυτό σου δεν αρκεί, πρέπει να βρεις και τον τρόπο να το κάνεις!!...
Φιλιά..
Εκείνη...
όσο δύσκολο κι αν μου είναι έχω καταλάβει τουλάχιστον ότι ο καθένας μας αυτό πρέπει να το βρει μέσα του.. έχει τον δικό του εαυτό να παλέψει...
Καλή μας τύχη λοιπόν!...
Την καλησπέρα μου..
Δημοσίευση σχολίου