Στο Εμείς...

Μοιράζομαι με εσένα τα όνειρα μου
και στα χέρια σου ακουμπώ τη μοναξιά μου.
Στης ζωής τους χορούς στροβιλίζομαι μαζί σου
και εμπρός μας ορθάνοιχτες οι πύλες του παραδείσου.
Ενός παράδεισου διαφορετικού, καμωμένου από τους δυο μας,
ενός παράδεισου ξεχωριστού, που κρατάμε φυλαχτό μας.
Δρόμοι απέραντοι, ταξίδια μακρινά
ανάσες ελεύθερες, λόγια αφοσιωμένα.
Χάδι κατανόησης και άγγιγμα σιγουριάς
φιλί ερωτικό και αγκαλιά παρηγοριάς.
Όλα και τίποτα, τα πάντα μας και το κενό μας,
της αγάπης η μοιρασιά και το υπόλοιπο δικό μας.
Μου δίνεσαι και αφήνομαι
σε προστατεύω και ησυχάζεις.
Μου ψιθυρίζεις και ανταποκρίνομαι
κι όλο σου μοιάζω, κι όλο μου μοιάζεις.
Και έτσι πορεύομαι και με οδηγείς
κι έτσι ξεχνιέσαι και ακροβατείς,
στου νου το απόμακρο, το μαγικό,
της ψυχής το πιο γλυκό, το πιο ζεστό,
σε ότι πω και σε ότι πεις.
Εσύ κι εγώ, μαζί εμείς.. Εδώ, στο εμείς...