Δεν μπορείς να νικήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν μπορείς να πολεμήσεις τους εχθρούς που 'χεις μέσα σου.
Μπορείς να τους αγκαλιάσεις, να τους γνωρίσεις, να τους αγαπήσεις.
Να μάθεις να ζεις με αυτούς και να δέχεσαι τα λάθη τους.
Όχι με βία, αλλά με αγάπη, μόνο έτσι θα καταφέρεις κάποτε να τους εξοντώσεις.
Αγάπησε τη σκοτεινή σου πλευρά, μετράει πιο πολύ από το να αγαπάς το "στιλιζαρισμένο" εγώ σου...

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Πάντα κάτι θα υπάρχει, να με γυρνάει εκεί που ήμουν πριν χαθώ...


Βαρέθηκα πια, δεν θα σε ξαναρωτήσω. Δικαιολογίες φτηνές δεν θα σ' αφήσω να μου δώσεις κι ούτε ευκαιρία να με πληγώσεις. Μπορεί να ήρθε η στιγμή να τα πληρώσεις. Αλήθεια λέω, αποφάσισα να φύγω, να χαθώ. Κι ας πας στο διάολο, μπορεί να λυτρωθώ μακριά από σένα. Κι όπου θέλει η ζωή μου ας με πάει, γιατί ούτε εκείνη ρε δε μ' αγαπάει. Μα δε με νοιάζει, για μένα απόψε έξω βρέχει, για τη ψυχή μου που άλλο ψέμα δεν αντέχει. Κι όπως σε βρήκα, έτσι σ' αφήνω, το ίδιο βλάκα. Αυτή τη φορά δε κάνω πλάκα. Όταν ξυπνήσεις θα σου λείπει πια το θύμα. Χωρίς σκλάβο ο αφέντης, πω πω κρίμα! Τι θ' απογίνει; Πού θα ξεσπάσει; Τι θα βρίζει; Τώρα στο κόσμο του μονάχος θα γυρίζει.
Δε μου βγαίνει ούτε ένα δάκρυ πάλι λίγο πριν χαθώ.
Γι' αυτό κράτα μια μου ανάσα να την έχεις φυλαχτό.
Κι έχεις ανάγκη αυτό το φυλαχτό από μένα, να σου θυμίζει όσα πήγανε χαμένα. Να σου μυρίζει μοναξιά όπου και να 'σαι, ν' ακούς λυγμούς στο μαξιλάρι όταν κοιμάσαι. Να σε φυλάει απ' τον κακό σου εαυτό. Ναι, το πιο καλό είναι αυτό. Να σε κάνει να λυπάσαι για όσα νόμιζες ωραία, να χορεύουνε οι τύψεις με τις σκέψεις σου παρέα. Μου φτάνει να θυμάσαι όσα είχες πει. Το τελευταίο δώρο από μένα η ντροπή. Και μια σταγόνα μες στα χέρια σου απ' τη βροχή, μπορεί να 'ναι κατάρα μπορεί και να 'ναι ευχή. Εσύ θα διαλέξεις, μονάχος σου θα κρίνεις αν θα καταπιείς το δηλητήριο που φτύνεις. Κι αν σου ταιριάζει να θέλει αφέντη η εποχή, κάτσε και άκου τη βροχή.
Θα σου κλείσω μες στα χέρια μια σταγόνα απ' τη βροχή.
Φύλαξε τη, μπορεί να 'ναι μια κατάρα και μια ευχή.

Δε μου βγαίνει ούτε ένα δάκρυ πάλι λίγο πριν χαθώ.
Γι' αυτό κράτα μια μου ανάσα να την έχεις φυλαχτό.
Θα σου κλείσω μες στα χέρια μια σταγόνα απ' τη βροχή.
Φύλαξε τη, μπορεί να 'ναι μια κατάρα και μια ευχή...



Πάντα θα υπάρχει μια νυχτιά που θα σ' έχει δει να κλαις.
Πάντα θα υπάρχει μια ματιά να σου θυμίζει ότι φταις.
Πάντα θα υπάρχει η σιωπή μετά απ' του πόνου τις κραυγές.
Πάντα θα υπάρχει η ντροπή και στις ζεστές τις αγκαλιές.
Πάντα κάτι θα υπάρχει..
για να υπάρχεις κι εσύ.. κι εγώ...

9 σχόλια:

Argyrios G. είπε...

panta tha iparxei na mas girizei ekei pou eimastan prin xathoume... i akoma kai sto idio to xasiko...kai emeis tha poname...
kai isos na mas aresei pou poname...
na sai kala,
A.

Unidentified είπε...

Argyri συμφωνώ μαζί σου...
Όσο κι αν μας πονάει μια κατάσταση, βρίσκουμε μέσα στο πόνο κάτι σχεδόν ελκυστικό... Οι στιγμές ευτυχίας είναι σίγουρα αυτές που μας γεμίζουν αλλά πιστεύω πως ο πόνος μας δείχνει ότι νιώθουμε, ότι ζούμε...
Μισώ το να υποφέρω αλλά έχω μάθει να αγαπάω τον πόνο, τη μελαγχολία και τη θλίψη μου...
Καλή σου μέρα...

aris είπε...

Καλημερα unentified...Ο πονος ειναι και αυτο ενα συναισθημα..βιωνεται..ομως καλο ειναι να ξεπερνιεται..Στελνω ενα χαμογελο στην καρδια σου..

Marouli είπε...

Ειναι απο τα λιγα κειμενα που εχω διαβασει και με εχουν καθηλωσει.. Φαινεται ξεκαθαρα ο πονος σου και δυστυχως δεν μπορουμε να κανουμε κατι γι'αυτο.. Στελνω μια e-αγκαλια και πολλα μαρουλοφιλακια!

Να θυμασαι οτι ολα ξεπερρνιουνται.. ολα..

Marouli είπε...

εχεις βραβειακι ελα να το παρεις!

Μαρουλοφιλακια!

Unidentified είπε...

ari μου,
σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου...
Αργά ή γρήγορα όλα ξεπερνιούνται πιστεύω.. μετά από κάποιο σημείο παύεινα είναι στο χέρι μας και κάνει τη δουλειά ο χρόνος που κυλάει...
Φιλιά...

Unidentified είπε...

Καλό μου maroyli,
σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου αρχικά.. δεν είμαι όμως σε τέτοια κατάσταση. Φταίω κ εγώ που δεν το ξεκαθάρισα πλήρως στην ανάρτηση, αλλά δεν ήθελα για κάποιο λόγο. Πρόκειται για δύο τραγούδια που τα λέει η κοπέλα στις φωτογραφίες και που μου ξανακόλλησαν τις τελευταίες μέρες... Θα μου πεις για να σου κολλήσουν κάποιος λόγος θα υπάρχει, αυτόν όμως δεν τον έχω εντοπίσει ακόμα!
Και σε υπερευχαριστώ και για το βραβείο σου! Να'σαι καλά γλυκιά μου...
Φιλιά...

Ανώνυμος είπε...

Πάντα θα υπάρχει η σιωπή μετά απ' του πόνου τις κραυγές...

Unidentified είπε...

in music lost,
κι εμένα αυτός ο στίχος μου έμεινε...
Ξέρεις κάτι όμως;
Πάντα κάτι θα υπάρχει για να υπάρχεις κι εσύ, κι εγώ και όλοι μας... Άλλοτε καλό κι άλλοτε κακό...
Πάντα κάτι θα υπάρχει...
Την καλησπέρα μου...