Αιχμάλωτη στο πουθενά και φυλακισμένη από την ίδια μου τη σκέψη...
Να ουρλιάξω θέλω.. μπας και αποφασίσει ο εαυτός μου να μου δώσει κάποια ικανοποιητική απάντηση...
Τι μου φταίει βέβαια κι αυτός;.. Εγώ δεν μπορώ να βρω την άκρη πουθενά...
Αν βοηθούσαν λίγο και οι άνθρωποι που υποτίθεται πως είναι δίπλα σου ότι κι αν γίνει.. ίσως να υπήρχε κάποια διέξοδος...
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους μου είπε το γνωστό... "Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του"... Ελπίζω να είχε στο νου του πως ισχύει και για τον ίδιο κάτι τέτοιο...
Ασυνάρτητα ίσως τα λόγια μου, όμως σήμερα αδυνατώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη... Με εμποδίζει ο θυμός, η απόγνωση, η απογοήτευση.. όλα όσα καιρό νιώθω και κατά περιόδους έρχονται στην επιφάνεια να μου θυμίσουν πως δεν έχω βρει ησυχία ακόμη... Γιατί το να την βρω δεν εξαρτάται μόνο από μένα δυστυχώς... Πρέπει να μου το επιτρέψουν και οι άλλοι...
Όταν εκείνοι που θα έπρεπε θεωρητικά να αποτελούν στήριγμα σου, είναι εκείνοι που δεν σε αφήνουν να αναπνεύσεις, ποιος σου μένει αλήθεια για να στηριχτείς;...
Πολύ μαύρα όλα αυτά, το ξέρω...
Οι αντοχές μου όμως συρρικνώνονται συνεχώς και κανείς δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει...
"Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του"... Ας μου το μάθει και μένα κάποιος αυτό... Θα του είμαι ευγνώμων...
7 σχόλια:
Kαταλαβαινω πως νιωθεις..Σα θηλια που ολοενα πλησιαζει και σφιγγει και δεν σε αφηνει να αναπνευσεις..Ομως οχι..μη κοιταξεις μονο την παρτη σου..Μεσα απο οσα γραφεις πιστευω πως εχεις μια πολυ ζεστη ψυχη..Μη την αφηνεις να κρυωσει επειδη καποιοι δεν την αισθανονται..Βρες εκεινους που θα τους κοιτας και θα νιωθεις πως το να εισαι ο εαυτος σου ειναι το πιο ομορφο πραγμα..Σου στελνω ενα χαμογελο μηπως και γλυκανει λιγο τη μερα σου..καλημερα..
καλύτερα να μην στο μάθει κανείς αυτό..τότε θα είναι για σφαλιάρες και όχι για ευγνωμοσύνη..
είναι δύσκολο το ξέρω, όμως δεν πρέπει να κάνεις τέτοιες σκέψεις...
όλα περνάνε, έτσι ή αλλιώς!!!!
Φιλί πολύ πολύ πολύ γλυκό!!!
Αυτο δεν θα στο μάθει κανεις. Αν το μάθεις θα το μάθεις μόνη σου κι ευχομαι να μην προστεθει ποτε στις γνώσεις σου!
Δυστυχώς έτσι είναι ένα μεγαλο ποσοστό των ανθρώπων, κοιτάνε μονο το συμφέρον τους.
Ε λοιπόν αυτό σε κάνει να γίνεσαι κι εσύ έτσι!
Το σωστό βεβαια ειναι να δίνεις εκει που το εκτιμούν κι ανταποδίδουν!
Υπάρχουν τέτοια άτομα! Είναι λίγα αλλά αν κοιτάξεις καλά θα βρεις έστω κι ένα! Θα είναι αρκετό για το υπόλοιπο της ζωής σου!
Μάκια πολλά πολλά και να ξέρεις πως όλα θα περάσουν.
κι όμως..όλοι αυτοί που φέρονται έτσι,θα έρθει η στιγμή που θα πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα.όταν θα έχουν την ανάγκη κάποιου άλλου..
μην απογοητεύεσαι όμως.υπάρχουν και κάποιοι άλλοι.που δε δίνουν απλά για να δώσουν.αλλά γιατί αισθάνονται.και έτσι ξέρουν να κάνουν.
γιατί πολύ απλά
ξέρουν να τιμούν.και να αγαπούν.....
με φιλί καλησπέρα
Ari, next_day, Libertas και anima,
Αν και προτιμώ να μην το κάνω γενικά, θα απαντήσω και στους τέσσερις μαζί, μόνο και μόνο γιατί διαφορετικά θα καταλήξω να επαναλαμβάνομαι...
Καταρχήν, σας ευχαριστώ ειλικρινά για τα σχόλια σας.. ειδικά στη συγκεκριμένη ανάρτηση...
Θέλω να πιστεύω πως, αν και είμαι λίγο αφελής και πολλές φορές νομίζω πως όλοι είναι καλοί και άγιοι, γενικά ξέρω τι μου γίνεται... Ξέρω ότι αυτές οι συμπεριφορές περισσεύουν γύρω μας, πως σε πληγώνουν που και που και πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να σταθείς στα πόδια σου και να δώσεις όσα έχεις να δώσεις εκεί που αξίζει.. γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τα αξίζουν...
Οδηγούμαι στη παράνοια όμως όταν αυτοί οι κάποιοι είναι το ίδιο σου το αίμα.. οι άνθρωποι που υποτίθεται πως έστω και γενετικά είναι φτιαγμένοι για να είναι δίπλα σου, αυτοί που υποστηρίζουν ακράδαντα πως ότι κάνουν το κάνουν για σένα... Αυτό δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω ούτε και να συμβιβαστώ μαζί του...
Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά "ανοίγομαι" έτσι σε ανάστηση μου και σε σχόλιο μου.. μου φαίνεται λίγο περίεργο... Αλλά έχω φτάσει κι εγώ στα όρια μου πλέον και "ξεσπάω" όπου μπορώ και όπως αντέχω...
Ευχαριστώ και πάλι για την ανάγνωση και για τον σχολιασμό...
Ελπίζω αύριο να βρω τη δύναμη να ξυπνήσω με χαμόγελο... Το εύχομαι ολόψυχα και για σας...
Καληνύχτα...
και αν στο μαθει θα εισαι ευτυχισμενη..? αν το κανεις θα εισαι ευχαριστημενη με τον εαυτο σου? και εκεινος αν σου αρνηθει τοτε..?
Feli μου,
οχι δεν θα είμαι. Άσε που και να μου το μάθαιναν, δεν θα κατάφερνα ποτέ να υιοθετήσω τέτοιες συμπεριφορές. Δεν το έχω μέσα μου... Έρχονται όμως ώρες που δεν σκέφτεσαι καθαρά, που δεν βρίσκεις διέξοδο.. και εκείνες τις ώρες το μόνο που θες είναι να ελαφρύνει το μυαλό σου...
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου...
Καλή σου μέρα...
Δημοσίευση σχολίου