Rising...

Λιγοστό το φως που ξεγλιστρά από το παράθυρο..
μπαίνει να κρυφτεί, να ξεκουραστεί από τη βουή του δρόμου. 
Μετρημένες και οι ρωγμές στον τοίχο απέναντι..
σημάδια αφημένα από σκέψεις που ξεπέρασαν φωνή και λογική. 
Με εικόνες θολές και αναπολήσεις μελαγχολικές, 
ο νους ταξιδεύει και χάνεται. 
Τον απορροφά η σιωπηλή ένταση της νύχτας. 
Τον αναλώνει η ήρεμη θλίψη που τριγυρίζει στο σκοτάδι. 
Τα όνειρα συντροφεύουν τις ξοδεμένες αγκαλιές. 
Τα χέρια ζητούν αγγίγματα και το σώμα ψάχνει χάδια.
Γαλήνη το μυαλό και συγκίνηση η ψυχή. 
Και κάπου εκεί το φως το λιγοστό ξεφεύγει,  για να σμίξει με τα παιχνιδίσματα του πρωινού. 
Ξημέρωσε...