Στο Εμείς...

Μοιράζομαι με εσένα τα όνειρα μου
και στα χέρια σου ακουμπώ τη μοναξιά μου.
Στης ζωής τους χορούς στροβιλίζομαι μαζί σου
και εμπρός μας ορθάνοιχτες οι πύλες του παραδείσου.
Ενός παράδεισου διαφορετικού, καμωμένου από τους δυο μας,
ενός παράδεισου ξεχωριστού, που κρατάμε φυλαχτό μας.
Δρόμοι απέραντοι, ταξίδια μακρινά
ανάσες ελεύθερες, λόγια αφοσιωμένα.
Χάδι κατανόησης και άγγιγμα σιγουριάς
φιλί ερωτικό και αγκαλιά παρηγοριάς.
Όλα και τίποτα, τα πάντα μας και το κενό μας,
της αγάπης η μοιρασιά και το υπόλοιπο δικό μας.
Μου δίνεσαι και αφήνομαι
σε προστατεύω και ησυχάζεις.
Μου ψιθυρίζεις και ανταποκρίνομαι
κι όλο σου μοιάζω, κι όλο μου μοιάζεις.
Και έτσι πορεύομαι και με οδηγείς
κι έτσι ξεχνιέσαι και ακροβατείς,
στου νου το απόμακρο, το μαγικό,
της ψυχής το πιο γλυκό, το πιο ζεστό,
σε ότι πω και σε ότι πεις.
Εσύ κι εγώ, μαζί εμείς.. Εδώ, στο εμείς...

Σιωπηλή Έκσταση...

Λιώνεις απαλά σε κάθε ψήγμα επιθυμίας,
κινείσαι αχόρταγα σε κάθε ευκαιρία για επαφή.
Σπασμωδική αντίδραση σε κάθε υπόνοια αγγίγματος,
μάτια πλάνα που κυριαρχούνται από ηδονή.
Σ' αγγίζω και φοβάμαι μη σε σπάσω,
τόσο εύθραυστο σε νιώθω στο πλάι μου,
σαν παιδί μικρό που αναζητά παρηγοριά,
αθεράπευτα συγκλονισμένο σε κάθε χάδι.
Ουρανός και γη έγιναν ένα για χάρη μας,
αφήνοντας στ' άστρα ίχνη της μορφής σου.
Για να οδηγείται η καρδιά μου απόψε στα μονοπάτια σου,
παρασυρμένη απ' της αγκαλιάς σου το μεγαλείο,
παραδομένη στου πόθου σου το ασυμβίβαστο.
Και κάπου εκεί, ξανά εκεί θα σε προσμένω,
καρτερικά θα περιμένω μια αναπνοή.
Μια σου ανάσα, ζωή να δώσει στη νύχτα μου
και να χρωματίσει φλογερά τις αισθήσεις μου.
Αγκιστρώσου στο τώρα και φυλάκισε τις σκέψεις σου,
πριν χαθούν στη νυχτιά.
Γιατί απόψε είσαι δικός μου!...